Üzgünüm ama ben bir imparator olmak istemiyorum. Bu benim işim değil. Kimseyi yönetmek ya da fethetmek de istemiyorum. Herkese yardım etmek istiyorum. Yahudi, Yahudi olmayan, siyahi, beyaz. Hepimiz başkalarına yardım etmeliyiz. İnsanlık böyle başlar. Biz birbirimizin mutluluğu için yaşamayı isteriz, kötülüğü için değil. Biz birbirimizin mutluluğu için yaşamayı isteriz, üzüntüsü için değil. Bu dünyada, herkes için yer vardır, yeryüzü zengindir ve bunu herkes paylaşabilir. Yaşam tarzımız özgürlük ve güzellik olmalıdır. Ama biz yolumuzu kaybettik. Açgözlülük insan ruhunu zehirledi, dünyayı nefretle kuşattı, bazıları bizi üzüntü içinde bıraktı. Hızlı geliştik ama bu sırada kendimize de zarar verdik. İstediklerimizi elde etmek için makineleri kullandık. Bilgimizi olumsuz, zekamızı sert ve kaba kullandık. Çok fazla düşündük ama çok az hissettik. Makinelerden çok, insanlığa ihtiyacımız var. Zekadan çok şefkat ve kibarlığa ihtiyacımız var. Bunlar olmadan yaşam şiddet dolu olur ve her şeyi kaybederiz.

İnsan varlığı iki temel üzerine kuruludur: Merhamet ve bilgi. Bilgi olmadan şefkat etkisizdir; Merhametsiz bilgi insanlık dışıdır.

Yaralı bir insana ne hissediyorsun diye sormam, yaralı bir insan olurum.

İnsan zeka karşısında eğilir ama şefkat karşısında diz çöker.

Eğer kendinizi diğer insanlara yardım etmeye adarsanız, daha mutlu olacaksınız.

Dünyayı birbirine bağlayan ve insanları birbirinden ayıran tüm yanlış anlamalar.

Acı çekmeyenler, başkalarının acı çekebileceğini akıllarını bile getirmezler.

Bir hastalığı tedavi ettiğinde, kazanabilir ya da kaybedebilirsin. Ama bir insanı tedavi ettiğinde, sana garanti veriyorum, sonuç ne olursa olsun kazanacaksın.

En sinir bozucu davranışın ardında bile, anlayış görmek için çırpınan mutsuz bir insan vardır.

Anlamalıyız ki, üçüncü dünya ülkelerindeki insanlar da tıpkı bizim gibi düşünür, endişelenir, güler ve ağlar.

Her zaman düşünceli olun. Çünkü karşılaştığınız herkes, inanın, en az sizin kadar zorlu bir mücadele veriyor. Her insan kendi içinde savaş veriyor ve bir çözüm bekliyor.

Yoğun ve anlayışlı bir biçimde hayal edebilmeli insan, yüce bir insan olabilmek için; Kendini karşısındakinin yerine koyabilmeli ve birçok insanla empati kurabilmeli; insanların acıları ve zevkleri onun kendi acısı ve zevki olabilmeli.

İnsanlar çeşit çeşit. Anlayış kaplarının derinliği de… İnsanlık serüvenini ilginç kılan da işte bu çeşitlilik ve farklılık.

Açgözlülük büyüklüğün yerini alınca şefkat ve anlayışa da yer kalmadı.

Beni romantik diye aşağılamayacak kadar sağduyu sahibi, bana zihnimi düzene sokmaya yetecek kadar şefkat besleyen bir dosta inanılmaz ihtiyacım var.

Asla birkaç şefkatli insanın dünyayı değiştiremeyeceğine inanmayın. Çünkü, gerçekten, sahip olanlar hepsi bu kadar.

İnsan türlerinin gelişmesi için konuşma derinleşmelidir.

Birisine bir iyilik yaptığında ne bekliyorsun? Doğru şeyi yaptığından ötürü hoşnut olman ve bu iyiliğin karşılığını beklememen gerekmez mi? İnsanlar birbirleri için yaratılmıştır. Ya onlara doğru yolu göster ya da onlara karşı anlayışlı ol.

Bir diğerimiz için daha fazla ışığa ihtiyacımız var. Işık algılamayı yaratır, algılama sevgiyi yaratır.

Tamamen anlayışlı olmak insanı çok hoşgörülü yapar.