Gazabın alt ettiği kimse, ölümünü istemiştir.

Senin dilinin deydiği masum sayısı kaçtır? Abesle iştigâlim pektir... Kötek sana haktır; köpeklerin bile vefâsı seninkisi yanında yeğdir... Muşamba dudaklarınızı yırtmak geliyor içimden ve aklım gidiyor başımdan... Bu sabırsızlığımı sabırla tanıştırmalıyım, hasretleri gönlüme alıştırmalıyım; ben daha ne kadar hendekli yollar aşmalıyım?

Sizin gibi insanlar soylu kişilerdir. Soylu birine yaraşır uysallıktan ya da öfkeden öteye gidemezler. Bunlar ise boş şeyler! Örneğin, sizler dövüşmezsiniz. Buna rağmen, kendinizi aslan gibi görürsünüz. Biz ise dövüşmek istiyoruz. Ama, konuşmak boşuna! Bizim savurduğumuz toz sizin gözlerinizi yakar, bizim çamurumuz seni kirletir. Sen bize ulaşamadın. Elinde olmadan kendini beğeniyorsun, kendi kendini suçlamak hoşuna gidiyor. Halbuki, bütün bunlar bizim canımızı sıkar. Biz başkalarını kırmalıyız. Sen sevimli bir çocuksun; ama ne olursa olsun, yumuşak, liberal bir beyzâdesin. Babamın söylediği gibi; işte hepsi bu kadar!

Keşke içki içenlere olan öfkeniz, bu yoksul milletin parası ile saltanat süren haramilere, çocuklara tecavüz eden sapıklara da olsaydı.

Der imiş görürsem helâk eyleyem
Ne minnet ana intizâr öldürür
(Görürsem helâk eyleyeyim dermiş. Ne minnet ona (fakat) ayrılık öldürür.)

Bize hala terörist diyen dünyanın yüzüne tükürmek istiyorum.

Gazap anında kanaat hatadan, söz fesattan pek kurtulmaz.

Allah'a sığın şahs-ı halimin gazabından

Kavgayı bir yaprağın üzerine yazmak isterdim; sonbahar gelsin, yaprak dökülsün diye. Öfkeyi bir bulutun üzerine yazmak isterdim; yağmur yağsın, bulut yok olsun diye. Nefreti karların üzerine yazmak isterdim; güneş açsın, karlar erisin diye. Ve dostluğu ve sevgiyi yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim; onlarla birlikte büyüsün, bütün dünyayı sarsın diye.

Öfke kendine acır.

Anladığım sözlerindeki öfkedir, sözlerin değil.

Arkadaşına öfkeni söyle, geçsin; düşmanına öfkeni söyle, artsın.

Öfkenizi insanlara değil sorunlara yöneltmek akıllıca olacaktır; enerjinizi cevaplara odaklamak için bahanelere değil.

Kendi aklından emin olan herhangi bir kadın, her zaman kendi öfkesinden emin olmayan bir erkek için bir eştir.

Öfkeni aklınla yenemiyorsan, kendini insandan sayma.

Kötü biri değilimdir ama seni peşin peşin uyarayım. Beni kışkırtma ve benimle alay etmeye kalkışma. Yoksa sana öteki yüzümü göstermek zorunda kalırım.

Uyuyun, uyuyun Almanya’nın ve hatta Avrupa’nın şaşkın ve semiz halkı, öngörülü halk, sakince uyuyun, ölüler gibi! Çığlığım sizi uyandırmayacak... Mezarlıkta yatanlar da uyanmayacaklar. Öfke ve nefret, büyük geminizin makine dairesinde terden geberenlerde birleşecek biliyorum.

Güzel de değiliz çirkin de. öfkeliyiz. Üzgün olmaktansa öfkeli olmayı tercih ederim.

Üzgün olmaktansa öfkeli olmayı yeğlerim.

İçim nefretle dolu, öcümü alacağım.