İnsanoğlu zaaflarının bile efendisi olmalıdır.

Tiyatronun seyircisine doğru tuttuğu ayna, onların düşkünlüğünü, dayanıksızlığını, eksikliğini, yetersizliğini, istenç zayıflıklarını ve aşırı güçlü tutkularını dizginleyememelerinin nelere yol açabileceğinin ifadesidir.

Bir insanı, seçme şansının bulunmadığı bir konuda, şu millete, bu dine mensup bir aileden doğmuş olma konusunda ya da doğduktan sonra anası babası tarafından terk edilmiş olma ya da benzeri bir konuda suçlayanların, genellikle, aynı konuda bir komplekslerinin, zaaflarının, açıklarının olduğu çoğu defa kanıtlanmıştır. Bazı suçlamalar, sahiplerinin cibiliyetini ortaya koyar.

Değerlerimizin değerini vefat etmeden önce hakkıyla bilemiyoruz. Böyle bir zaafımız var, ne yazık ki. Değerlerimizi kaybettikten sonra farkediyoruz bu kişilerin değerlerini.

Miskin Adem oğlanı, nefse zebun olmuştur. Hayvan canavar gibi, otlamağa kalmıştır.

Verdiği kararda aksamadan durabilen kusursuz bir insan var mıdır ki?

İnsan, istediği an özgür olur.

Biz vücudumuzun tüm zaaflarına teslim olmak yerine,onlara hükmeden seçkin kişiler olmalıyız.

İnsan kendine özgü şekilde olağandışı bir yaratıktır. Ateşi keşfetti, şehirler inşa etti, muhteşem şiirler yazdı, dünyaya çeşitli yorumlar getirdi, mitolojik imgeler yarattı. Ama aynı zamanda hemcinslerine savaş açmaktan, çevresini yok etmek gibi yanılgılara düşmekten bir türlü vazgeçmedi. Terazinin bir kefesine yüksek zihinsel meziyeti, öbür kefesine aptallığı koyduğunuzda neredeyse dengede kalır.

Beni en çok şaşırtan şey insandır. Para kazanmak için sağlığını feda eder. Sonra sağlığına yeniden kavuşmak için parasını saçar savurur.

Kader bazen senin kaderini iyileştirmek ister ve yine bazen, iyileştirme yapmakta olan kaderden habersiz sen kaderini eline almaya çalışarak, kaderini değiştirmek isteyen kaderine engel olursun.

İnsanı diğer canlılardan ayıran en önemli özellik kendini durdurmasıdır.

Çok kere iyi insanlar bile kendilerini şöhret merakından kurtaramazlar.

İnsan kendi içinde kesinlikle bir bütün değildir, homojen değildir; içinde ne var ne yok karışır, bir an bir insandır bir an sonra başka bir insan.

İnsan tabii ki istediğini yapabilir ama istediğini isteyemez.

İnsan ancak, eylemlerinin düşünsel nedenlerini, şuurluluk içinde oluşturabildiği ölçüde özgürdür.

Özgür insan, başka türlü karar verme imkânı olan insandır.

Nasıl olur da bu kadar zeki yaratıklar; birkaç istenmeyen türü; bütün çevreyi kirletecek, kendi türünü dahi hastalık ve ölüm tehdidi altına sokacak bir yöntemle kontrol altına almak isteyebilir?

Ahlaksız bir insan olmaktan yalnızca kendi irademi ve aklımı kullanarak kurtulacağımı anladım.

Duygular düşüncelere karşıt olunca onları yenerler.