Hepimiz ölüme hayat borçluyuz.

Ölüm, canlıların yanlarında taşıdığı şeydir.

Hayatta yapmamız gereken tek bir şey var, o da ölmek.

İnsan yaşlandığı için değil, daha fazla yaşlanamadığı için ölür.

Dünyada ölümden devamlı, gerçekçi, güzel bir şey yok. Dünyada ölümden güzel, devamlı bir gerçeklik yok.

Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu. Katlanmak mı iyi zalim kaderin oklarına, yumruklarına, yoksa çılgın denizlere karşı gelip bir son vermek mi? Ölmek uyumak hepsi bu kadar, yalnızca uyumakla bitebilir bütün acıları yüreğin ve çektiği bütün kahırları bedenin...

Hasta olduğun için değil, yaşadığın için öleceksin…

Ölümden önce hayat var mı?

Bir gün yetmiyor mu bu size, bir gün dilsiz oldu, bir gün ben kör oldum, bir gün sağır olacağız, bir gün doğduk, bir gün öleceğiz, aynı gün, aynı an, yetmiyor mu bu size?

Hayatın en büyük ironisi, hiç kimsenin hayatta kalmaması.

Hayat - cinsel yolla bulaşan bir terminal durumu.

Ölüm, hayatın bizden yüz çeviren tarafıdır.

Hayat - cinsel yolla bulaşan bir terminal durumu.

Ölüm, hayatın bizden yüz çeviren tarafıdır.

Çünkü hayatın en rahatsız edici gücü, ölümdür. Çünkü ölüm çok adaletsizdir. Çünkü insan bir defa yaşamın tadına varınca ölüm doğal dahi gözükmez ona.

Ya ölü yıldızlara götüreceğiz hayatı, ya da ölüm inecek yeryüzüne.

Belki ölüm sadece ölümdür.

Ölümden ölsek de, hayatlarımızın dörtte biri uyuyoruz.

Hiç kimse, bu dünyadan canlı çıkmıyor.

Ölüm , hep birinin üstüne çökmeye hazır , çevrede dolaşıp duruyor.