Nasıl gemide giderken ilerlememiz kıyıdaki nesnelerin geri çekilmesiyle, dolayısıyla da küçülmesiyle kendini belli ediyorsa, ihtiyarlamamız da büyük yaşlardaki insanların bize genç görünmeleriyle kendini belli eder.

Zaman iki nokta arasındaki en uzun mesafedir.

Yine kırk yaş yine kır saç, yollarla duraklar değişmiyor.

Hayat kısa, yıllar ise uzundur.

Bu kadar çok vakit, bu kadarcık bir zaman çerçevesine nasıl sığmıştı?

Yaşlılık, sonlanmasını istemeyeceğiniz tek hastalıktır.

Yıllar çok kısa, günler çok uzun.

Boş alan ya da boş zaman diye bir şey yoktur. Her zaman görülecek, duyulacak bir şeyler vardır.

Yaşlılık, dünya sahnesinden uzaklaştığımız basamaklardır.

İnsan, gençlikte dilediğine ihtiyarlıkta bol bol sahiptir.

Yaşlanmak; imkânlarınızın artması; ama onları kullanma gücünüzün kalmamasıdır.

Yaşarken çok önemli görünen bazı şeyler zamanla un ufak dağılıp gidiyor. Başlangıçta fazla önem vermediği bazı şeyler ise yüce dağlar gibi yükselip göz kamaştırıyor. Yaşlanmanın böyle bir faydası var: Gözleriniz zayıflasa da, hayata tepeden kuş bakışı bakmayı öğreniyorsunuz.

Yaşlılar bir zamanlar gençti, gençler hiç yaşlı olmadılar.

Gençlikte sevmek için yaşarız, yaş ilerledikçe yaşamayı severiz.

Zaman kimseyi kayırmaz, her canlı yaşlanır, her şey eskir.

Hayatın en büyük trajedisi çok çabuk yaşIanmamız, ama çok geç akıIIanmamızdır.

Kum üzerine inşa ediyoruz ve yaşlandıkça bu temel daha dengesiz hale geliyor.

İyileşmeyen tek hastalık, yaşlılık.

Yaşama karşı çocuklaşırken ilerler yaşım.

Elbet bir gün başı dönecek dünyanın dönmekten. Ağzının suyuna batmışlar için henüz saat erken.