Felsefe sözünden "bilgeliği inceleme" anlaşılır. Bilgelikten de yalnız işlerimizde ölçülülük değil, aynı zamanda hayatımızı sürdürebilme, sağlığımızı koruma ve bütün zanaatların icadı için de insanın bilebildiği bütün şeylerin tam bir bilgisi anlaşılır. Bu bilginin böyle olması için de onun ilk nedenlerden çıkarılmış olması gereklidir. Böylece bu bilgiyi edinme yolunu öğrenmek için (-ki asıl felsefe budur) bu ilk nedenleri, yani ilk ilkeleri aramakla işe başlamak gerekir. Bu ilkelerde de iki koşul bulunmaktadır. Birincisi bu ilkeler o kadar açık ve apaçık olmalıdır ,ki insan aklı onları dikkatle incelemeye koyduğunda doğruluklarından şüphe etmesin. İkincisi geriye kalan başka bütün nesneler var olmadığı hâlde dahî ilkeler bilinebilmeli, fakat buna karşılık, ilkeler var olmayınca başka şeyler bilinmemelidir. Bundan sonra da ilkelere bağlı olan şeylerin bilgisini öyle ilkelerden çıkarmalıdır ki yapılan dedüksiyonların bütün devamınca apaçık olmayan hiçbir şeye rast gelinmesin.

Mutluluk bilgi ile kazanılır.

Bilgelik için tek anahtar devamlı soru sormaktır. Şüphe ederek bir araştırmaya başlarız. Araştırmakla da doğruya ulaşırız.

Bildiğimizi bilmek ve bilmediğimizi bilmek, işte gerçek bilgi budur.

Ben bir ahmaksam, en azından şüphe eden bir ahmağım ve bir insanı, kendi kendini kanıtlayan bir bilgeliğin kesinliği yüzünden kıskanacak değilim.

Bizler kendimiz bilgeler değiliz ama bilge olmayı istiyoruz. Bizler bilgeliği arıyoruz, bilgi-peşindeyiz.

Şüphe zekanın isimlerinden biridir.

Kesin bilgi ancak çok az bildiğimiz zaman mümkündür. Bilgi miktarımız arttığında şüphemiz de artar.

Tüm yanıtları bilmektense bazı soruları bilmek yeğdir.

Bilgelik çoğu zaman ne yapacağını bilmekten ibarettir.

Ben bir ahmaksam, en azından şüphe eden bir ahmağım ve bir insanı, kendi kendini kanıtlayan bir bilgeliğin kesinliği yüzünden kıskanacak değilim.

Bilgeliğin ilk adımı her şeyi sorgulamak, son adımı da bunları olduğu gibi kabullenmektir.

Unutmayın: Enformasyon bilgi demek değildir, bilgi bilgelik değildir, bilgelik gerçek demek değildir, gerçek güzellik demek değildir; güzellik sevgi demek değildir, sevgi müzik demek değildir, müzik en iyisidir.

İnsan kesinliklerle yola çıkarsa şüpheye varır ama şüphe ile başlamaya razı olursa kesinliklerle bitirir.

Şüphecilik, gerçeğe doğru atılan ilk adımdır. Genel olarak başvurulmalıdır, çünkü o bir mihenk taşıdır.

Kuşku İnsana Keyif Veriyor, Tıpkı Bilgi Gibi.

Emin olmak kolaydır. Kişi sadece yeterince belirsiz olmalıdır.

Felsefe bize apaçık görünen şeyler hakkında kuşku duymayı öğretir.

Hakiki bilgelik, ahmaklıktan daha az cüretkardır. Bilge insan sıkça şüpheye düşer ve fikrini değiştirir. Ahmaksa dik kafalıdır ve şüphe etmez; kendi bilgisizliği dışında her şeyi bilir.

“Bilgelik sevgisi.” Felsefe bilgiden başka bir şey değildir.