İnsanların düşünme zahmetinden kurtulmak için yapamayacakları hiçbir şey yoktur.

Kusursuz insan zihnini ayna olarak kullanır.

İnsanın, zihni ve tutkuları eğer o büyük engel olmasa bir kartal misali uçmasını sağlayabilirdi.

Düşünce, tamamen, zihni oluşturan bir insan eylemidiir.

İnsanlar akılla ağırlanmaz, hafifler. Ne kadar akıllı olursan o kadar hafiflersin...

İnsanlar akılla ağırlanmaz, hafifler.

Düşünmek denilen hakiki çalışmadan kaçmak için insanoğlunun bulamayacağı hiçbir bahane yoktur.

Her duygunun kendi düşüncesi vardır, buradan her düşüncenin de bir duygusu olacağı fikrini çıkarmayın ama, duygusuz çok düşünce vardır dünyada!

Sessiz insanlar en gürültülü zihinlere sahiptir.

Neden mi düşünüyorum? Çoğu şeyi düşünmemek için.

Düşünceler olmasaydı, insan yalnız olurdu.

Ben en verimli şekilde ancak yürürken düşünebiliyorum ve yürüyüşün uzaklaştıramayacağı hiçbir saplantı düşünemiyorum.

Her kötülüğün başı can sıkıntısıdır.

Düşünebilen herkesin insan olması, insan olan herkesin düşünebildiği manasına gelmiyor ne yazık ki.

Tıpkı bir generalin ordusunu harekete geçirmeden önce bir harita üzerinde minyatür figürleri hareket ettirmesi gibi düşünmek de fazla enerji sarf etmeden deneyler yapmaktır.

Bir adam, gün boyunca düşündüklerinin toplamıdır.

Zihnin varlığı: İnsanın içindeki küçük insan.

Hiçbir şey yapmadan da yorulabiliyor insan, düşündükleri ağır geliyor mesela.

Düşünmek bir nesneye bağlanmakla başlar.

Beşer ile insan arasında önemli bir fark vardır:Aklını kullanmak!