Değişim korkusunun ve fiziksel acının hissedildiği yer aynı. Sosyal ya da duygusal acı aynen fiziksel acı gibi gerçek ve yoğun hissediliyor.

Bir intihar olayı okuyunca, insana buz gibi ter döktüren şey, pencerenin demirlerinde asılı duran narin ceset değil, intihardan hemen önce o kalpte olup biten şeydir.

Delilik acı çekmeyi hatırlamamak için bir yoldur.

Büyük acılar daha önemsizlerinin hissedilmesini engeller ve tersine, büyük acıların yokluğunda en küçük dertler ve sıkıntılar bile bize büyük acı verir.

Karanlıkta aylak aylak dolaşarak aradı bir dostum ışığı, ben evimde sıcak çorbama daldırırken kaşığı. Birbirimizi karanlık kamufle etmişti ve durum kötüydü. Diğerlerini ışıklar bronzlaştırdı, tenler ölüydü. Birisi kalbini tâmir ettirdikten sonra hiç ağlamadı. Diğer dostum son yediği kazıktan sonra hiç konuşmadı. Derler ya, ağzını bıçak açmadı, diğer dostum Hakk'a karşı geldi beli bir daha doğrulmadı.

Kurumuş yaralarımın kabuklarını söküp arşivinize katmakla elde ettiğiniz hazza anlam veremedim. Yoo ben cahilim.

Acı her şeye ağır basıyor. Bazen bir saat daha yaşayamayacağımı düşünüyorum. Bunu görmezden gelmeyi telkin ediyorum kendime.

Tanrı kavramının kaynağı, insanın duyduğu acıda, korkuda ve tedirginliktedir.

Acı insanları yakınlaştırırmış. Hangimiz mutluyuz da bu kadar uzak kaldık birbirimize?

Hayatın çekilmez olmaması için iki şeye alışmak gerekiyor: zamanın açtığı yaralara ve insanların açtığı yaralara!

Bütün koşullar bir araya gelip işler iyi gitmeye başlayınca, insanlar rahat duramaz, bunu bozmak için ellerinden geleni yaparlar. Çünkü mutlulukta acı bir şey vardır.

Birçok hayvan, esaret altında tutulduklarında veya aç bırakılmadıklarında, sosyal izolasyon, fiziksel kısıtlama veya kaçamadıkları acı verici durumlara maruz kaldıklarında fiziksel, psikolojik olarak acı, endişe ve ıstırap yaşarlar. Aynı türden bireyler de dahil olmak üzere, aynı türden üyeler de dahil olmak üzere, insanın veya hatta başka hayvanların maruz kaldığı acı, endişe veya ıstırap deneyimi olmasa bile.

İnsanlar hep hasta, sakat düşmüş, yaşamaktan korkuyorlar; hallerine bakılınca sanki bir sis içinde geziyorlar sanılır, herkes kendi acısından, kederinden başka bir şey bilmiyor...

İnsanlar acıya sevinçten daha fazla dayanıyorlar.

İnsanın ıstırabı dayanıklılığının üstüne çıktığı bazı hallerde tabiat, beyni uyuşturur, adeta kendi kendine hisleri uyuşturmuş bir hal alır.

Kendimden biliyorum, sizi de ağlatırlar bir gün, nasibi acılardan alırsınız...

Kendimden biliyorum. Sizi de ağlatırlar bir gün.

İnsan dilediğiniz her tür zevkten feragat eder ama acılarından asla vazgeçmez.

Kalbe dokunmasını biliyorlar, ama kırarak...

Kendi kusurlarımızın tam zıtlarıyla övünürüz: İradesiz miyiz, inatçı olmakla övünürüz.