Bana yukarıdan bakarsanız aptalın tekini görürsünüz. Bana tam karşıdan bakarsanız, kendinizi görürsünüz.

Bu âciz benzetmeler de olmasa bakacak aynam olmazdı. Kendimi görebileceğin başka bir yer var mıydı?

Dünya hep çıkarlar için, çok büyük topluluklar için insanların öldürüldüğü bir dünya.

Ana rahminden geldik pazara, bir kefen aldık döndük mezara.

Dünya renk, ışık ve ısıdan oluşur.

İyilerin sahte kötülerin sahici görünmesinin nedeni dünyanın kötü bir yer olmasındandır.

Şu dünyaya bir kez adımınızı attınız mı, ölmek için yeterince yaşlısınız demektir.

Her insan kendi görüş sahasının sınırlarını dünyanın sınırları olarak kabul eder.

Ölüm o kadar kat’î ve zâhirdir ki, bugünün gecesi ve bu güzün kışı gelmesi gibi ölüm başımıza gelecek. Bu hapishane nasıl ki mütemadiyen çıkanlar ve girenler için muvakkat bir misafirhanedir; öyle de, bu zemin yüzü dahi acele hareket eden kàfilelerin yollarında bir gecelik konmak ve göçmek için bir handır. Herbir şehri yüz defa mezaristana boşaltan ölüm, elbette hayattan ziyade bir istediği var.

Şu yalan dünyanın sonu hiç imiş,
Akşam gelip konan, sabah göç imiş.

Herkes bu dünyayı farklı bir biçimde terk eder.

Eğer ölü bir insanın içinden dışarı baksaydın yine de görebilirdin, ama göz kaslarını çalıştıramadığın için odaklayamazdın. Başını veya göz kürelerini çeviremezdin. Bütün yapabileceğin, görüş alanından bir şey geçene kadar beklemek olurdu. Donup kalırdın. Devamlı beklerdin. Berbat bir sahne olurdu.

Dünya bir gök kuşağı, zihin bir prizma ve varlık ise beyaz bir ışındır.

Bunu yaparken de hiç ölmeyecekmiş gibi dünya, yarın ölecekmiş gibi de ahiretimize hazırlıklı olmalıyız.

Dünya hakkında zihninizde ne taşıyorsanız, dünyada da onu görürsünüz. Hayat hakkında zihninizde ne taşıyorsanız hayatta da onu görürsünüz.

Sevdiğimiz zaman, aşk o kadar büyüktür ki; bir bütün olarak içimize sığmaz. Sevdiğimiz insana doğru karşımızdakinin hisleri dediğimiz şey; kendi sevgimizin çarpıp geri dönüşüdür. Bizi gidişten daha fazla etkilemesinin, büyülemesinin sebebi ise, kendimizden çıktığını fark edemeyişimizdir

Ah işte, dünyanın yolu bu doğumlar ve ölümler, doğumlar ve ölümler.

Dünya bir çöplük, değil mi? Ölüm, yok etme, yalanlar.

Farklı zihinler için aynı dünya bir cehennem ve bir cennettir.

Yeryüzündeki bütün aynaları gördüm; hiçbiri, beni yansıtmıyordu.