Dile karışmak, düşünceye karışmaktır.

Dil cesarettir: bir düşünceyi tasarlama, konuşma ve bunu doğru yapmak için.

Dil akıl tarafından yaratılmıştır ve aklı yaratır.

Sözcükleri ne kadar çok yanlış kullanırsanız, o kadar çok yanlış düşünce doğmasına yol açarsınız.

Farklı dillerle aynı duygu ve düşüncelere sahip olunamaz, aynı şeyler sevilemez mi?

Biz Türkçeyle felsefe yapıyoruz.

Mezara giden fikrin kimseye faydası yok!

Dili şiddet olanlar

Gerçekten dilin, tatlı olmak şartıyla, açamayacağı kapı, çözemeyeceği düğüm yoktur.

Keskin dil, sık kullanma ile daha keskinleşen tek keskin alettir.

Tüm insanlar aynı sözleri kullanır ama birbirlerini anlamazlar.

Dil bozulduğunda insanlar duyduklarına olan inançlarını yitiriyor, bu da şiddete yol açıyor.

Düşüncenin doğasında iletilmek vardır, yazılmak, konuşulmak, gerçekleştirilmek. Düşünce çimen gibidir, ışığı arar, kalabalıkları sever, melezlenmek için can atar, üzerine basıldıkça daha iyi büyür.

Göstergebilim, ilke olarak; yalan söylemek için kullanılabilecek her şeyi inceleyen bir disiplindir. Bir şey eğer bir yalan söylemek için kullanılabilecek bir şey değilse diğer yandan gerçeği söylemek için de kullanılabilecek bir şey değildir: Böyle bir şey aslında "söylemek" için de kullanışlı bir şey değildir.

Şiddet gerçekten söylenemeyen şeydir çünkü ona bir şeyi anlatmaktan umudu artık kestiğiniz anda başvurursunuz...

Büyük sır şurada: Düşünce ağızda yaratılır.

Hiçbir insan dilini ehlileştiremez.

Tartışmacıların fikirleriyle birbirlerini ikna etmeyi başardığı bir münakaşaya daha hiç tanık olmadım.

Dil, vücut dediğimiz geminin dümenidir.

Bir dilin, felsefe yapma sanatına elvermesi için onun yüksek derecelerde kavramlaşmış ve dil bilgisi kurallarının schématique biçimde belirlenmiş olması zorunludur. Böyle olanlar üstün medeniyet dilidirler. Öyleyse yüksek medeniyet seviyesine erişmemiş bir dilde felsefe yapılamaz.