Bir memlekette sehpalar kurulursa nasıl işleyeceğini kimse bilemez!

Beni ilgilendiren hukukun da yönetimin de insan haklarına, açık kavranılmış insan haklarına dayanması.

Adaletin bittiği yerde anarşi başlar.

Hep Adaleti Kendinize Göre Kullanırsanız Hep Adaletsizlik Çıkar Ortaya.

Suç yokken suçlu arayanlar, suç varken suçlu bulamıyorlar.

Hukuk devleti, erkler ayrılığını benimseyen devlettir.

Ancak hukuk hâlâ, bazı kaçınılmaz durumlarda, kabarık cüzdanların peşinen uşağı olmakta.

Adalet kanunlarda bulunmaz. O vicdanımızın içerisindedir.

Adalet artık "mülkün temeli" değil.

Yargı her türlü hukuk dışı eylemden, eli kolu ayağı bağlanmadığı sürece hesap soracaktır.

Anayasayı bir kere delmekle bir şey olmaz.

Adalet yıkılmıştır Türkiye’de. Adalet satılmıştır. Resmen alınan satılan eşya haline gelmiştir adalet.

Tecrübelerim bana gösterdi ki, hukuka bağlı olmayan bir hükümet uzun müddet ayakta kalamaz. Böyle hükümetler çıplak olup, kendini gören herkese karşı gözlerini yere diken ve kimsenin yanında hürmet ve itibarı olmayan birine benzerler. Hatta böyle bir hükümet, tavanı, kapısı, avlu duvarları olmayan ve her önüne gelenin içeriye daldığı bir eve de benzetilebilir.

Sadece birkaç tane yasaları vardır, çünkü fazla yasaya ihtiyaç duymazlar. Ciltler dolusu yorumlu ve açıklamalı yasası olan diğer ülkeleri ayıplarlar; onlara göre insanları kimsenin okuyamayacağı kadar karmaşık yasalara uymaya zorlamak mantıksızdır.

Ne kadar yüksekte olursan ol, yasalar senden de yüksektir.

Bizi bekleyen büyük iş, uzaklarda belli belirsiz görünen değil, önümüzdeki apaçık duran iştir.

Dünyada hiç kimse kendi hukuk standardına göre hareket etmez.

Barış, sadece sessizce oturup hiçbir şey yapmadan sağlanamaz. Barış bundan çok daha fazlasıdır. Tabii ekonomiyi işin içinden çıkaramayız. İnsanlar fakirse, evleri ve yiyecekleri yoksa barıştan söz edemeyiz. Barış, dengeyi sağlamanın esaslarından biridir.

Adaleti aklın yardımı olmadan kullanmak imkansızdır.

Medeniyetin ilk şartı adalettir.