Herhalde en soysuz sözcüklerden birisi, 'turizm' olmalıdır; komün-izm veya sosyal-izm, bunları anlayabiliriz. Ama, tur'un izm'i, insanın bozulmasına denk düşmektedir ve zamanla soysuzların hareket hali olarak ortaya anlamaya başlıyorum.

Yeryüzünde kendinize hazineler biriktirmeyin. Burada güve ve pas onları yiyip bitirir, hırsızlar da girip çalarlar. Bunun yerine kendinize gökte hazineler biriktirin. Orada ne güve ne pas onları yiyip bitirir, ne de hırsızlar girip çalar.

Derdim kadar olsaydı kuvvetim, benimle baş edemezdi kasvetim.

Uzaktan tanıdık oluyorum yakınlaştığım bu yabancıya.

Susmak yalnızlığın ana dilidir.

Dışarıdan verilen motivasyon işe yaramaz. Motivasyon içten gelmelidir.

Dün sabaha karşı kendimle konuştum. Ben hep kendime çıkan bir yokuştum. Yokuşun başında bir düşman vardı. Onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum.

İnsan kendinden de kaçamazdı ya. Yerini değiştirirsin, duygularını değiştiremezsin.

Dervişlik dedikleri, hırka ile taç değil. Gönlün derviş eyleyen hırkaya muhtaç değil.

Seniha kendisinin de bu kirli aydınlığın altında bu eşya ile beraber küflendiğini hissetti. Ayağa kalktı, alnını cama dayadı ve dışarıya baktı. Ağaçlar soyulmuş, havuz, dökülmüş yaprak tabakaları altında görülmez olmuştu. Sonbahar denilen mevsim ne hazin bir mevsimmiş! Bu, adeta yazın çürüyüşü, parça parça çürüyüp dökülüşü gibi bir şeydi.

Bu aydınlığın altında, bu eşyanın sanki küflenen, dökülen bir hali vardı.

"Bu aydınlığın altında, bu eşyanın sanki küflenen, dökülen bir hali vardı."

Yoksun diye yoksunum sanıyorlar şimdi
Oysa adın bende
O kadar fazlayım ki.

Demek istediğim şu... Bizden başka canavar yok belki...

Okumayan, yazmayan, düşünmeyen toplumlar içten içe çürürler. Türkiye böyle bir sürece sokulmuştur. İş bitirmeye, köşe dönmeye koşullandırılmış bir toplum eninde sonunda bu hovardalığın faturasını öder. Gidiş, o gidiştir.

Kulaktan dolma bilgilerle ve kahve dedikoduları ile düşünmeye alıştırılan bir toplum, yavaş yavaş içinden çürür.

Bozulduğu zaman, insandan daha korkunç bir yaratık yoktur.

Mutlak hakikate sahip olan insan ahlaklı kalamaz. Tıpkı mutlak iktidar gibi, mutlak hakikat çürütür.

Devrimler sadece -ve sadece- hükümetler çürüdüğünde, yumuşadığında veya yok olduğunda işe yarar.

Öyle bir çağda yaşıyoruz ki çiçekler bereketli topraklarda, iyi yağmurlarla büyümek yerine çiçeklerden beslenerek yaşamaya çalışıyor.