David Beckham'la ilk karşılaştığımda onun elinimi sıksam yüzünü mü yalasam karar veremedim.

Teoman: 18'li yaşlarımda kızları beğenip yanlarına gidemiyordum! Artık gitmeme gerek kalmadı zaten... Saba Tümer: Niye? Evleniyor musun? Teoman: Hayır, onlar geliyor.

Sene sanırsam 90'ların başı... Beşiktaş'ta ilk 11 oynamaya başlamışım. O zamanlar 17-18 yaşlarındayım, liseye gidiyorum. Dedim ki yönetime, bana bir araba verin de hiç değilse antrenmanlara filan gidip geleyim. Dediler ki, o zamanlar kulüplerin piyangoları vardı, ordan bir Tempra kalmış, bunu verin dedim, "Hafta sonu Bursa'ya gol at verelim" dediler. O maçın hazırlıklarında da aksilik bu ya sakatlandım. Ama bir gayret hazırlandım, ilk 11 çıktım maça. İğneyle falan sakat sakat çıktım. 60'larda falan bir korner oldu. Ben de ceza yayının oralarda falan salağa yatmış bekliyorum. Hani bir pozisyon olur da belki arabayı alırız diye. Korner kullanıldı, Fethi'ydi galiba kafayla uzaklaştırdı, top bana geldi. Sol ayağımın üstüyle, yağmur falan da vardı, zeminle birlikte, gelişine, Yaradan'a sığınıp bir koydum... Topu hiç kimse görmedi diyorum sana!

Karıma gerçeği söyledim. Ona psikiyatriste gidiyordum dedim. Sonra o da bana gerçeği söyledi: psikiyatriste, iki tesisatçı ve bir barmene gittiğini.

Picasso'yu tabii ki tanıyorum. Yurtdışında birkaç yerde karşılaşmış olabiliriz.

Jay-Z ve Beyoncé 1 aylık bebeklerinin sadece 5 fotoğrafını Facebook üzerinden paylaştı. Bebeği olan Facebook arkadaşlarım duydunuz mu? Sadece beş fotoğraf!

Yatakta bir fahişe olamayacak kadar tembelim.

Benden 30 yaş büyük, annemin arkadaşı, Türkiye’nin ünlü ve sayılan bir yazarı olan o kadınla yaşadığımız o unutulmaz gecenin sabahında! ("Ne zaman fark ettiniz, erkeklerin zerre kadar ilginizi çekmediğini?" sorusu üzerine.)

Bir gitar kahramanı olmak için hiçbir zaman bir çaba göstermedim çünkü o kahrolası gitarı çalamıyorum!

Elbette çekerdim, sen çekmez miydin? Kopya çekmek öğrenciliğin şanındandır, raconundandır.

Küçükken ailemi vejeteryan sanardım. meğer fakirmişiz.

Komedyen dediğin adam bahtsızlıklarını, acılarını biriktirir, biriktirir... Sonra bunları anlatır nakde çevirir, bu! Ben mesela, Ferrari filan diyorsunuz ya, abi Ferrari aldım İtalyan boykotu başladı! O 99 senesinde hani... Millet İtalyan mallarını parçalıyordu sokaklarda! Ben o zaman arabayı nereme sokacağımı şaşırdım!

Kitap imzalıyordum, bir yaşlı beyefendi geldi, kulağıma eğildi, neden kalpak, dedi ve ben de 1918 yılındayız ve o zaman devrimciler kalpak giyiyorlardı, cevabını verdim. Çok sevindi, ben de öyle düşündüm, diyordu. Çocuklar misali sevinçle ayrıldı ve arkasından baktım, on sekiz yaşında gidiyordu.

Hapishanelerimizin tarihi, bir açıdan mizahımızın tarihidir. Ve mizah en barışçıl silahımızdır.

Doğru mu; peki, 'muhalif' olmayan mizahçı hiç oldu mu, cevabı buluyoruz. Öyleyse, isyan yoksa mizah yoktur. Mizah yoksa isyan yoktur. Ve çok acı, mizah yoksa aydın yoktur.

Mizahı kurumuş bir toplum aptallaşmaya mahkumdur. Aptallar mizah yapamazlar. Mizah yapmayanlar aptallaşırlar. Bu arada eklemek gerekiyor, solcu olamazlar.

Mizah çelişkiyi görme yeteneğidir. Özellikle gülünçlü çelişkiyi sezebilme işidir. Bu da eleştirinin kaynağı anlamındadır. Bunun için mutlaka zeka gerekiyor, ama tersi de doğrudur; mizah yapa yapa zeka gelişiyor.

İtiraf, yüksek hızda çözülmedir.

100 liralık benzinin 70 lirası vergi. Düşünüyorum da, biraz daha zorlasak dünyanın vergiyle çalışan ilk otomobilini biz üretebiliriz.

Çok sîmâ tanıdım, îmâ aldım, yüzleri aklıma kazıdım. Adı anıldığında