Çocukken oynadığımız zamanlara gitmek isterdim ama işler değişti.

İnsan çocukluğunu gözleri ve dişleri birbirinden ayrıldığında kaybeder.

Kâğıt şapkaları ve tahta kılıçlarla dört yaşındayken hepimiz General'iz. Sadece bazılarımız bundan asla büyümez.

Sekiz yaşındayken, hiçbir şey senin işin değil.

Çocuklar gibi olabilse insan!

Ancak çocuklar, kolay zaman geçirdiklerini bilmeden, çok zor zamanlar geçirirler.

Sadece çocukken güler insan, diğerleri palavra. Çünkü insan büyüdükçe komikliklere değil, acılara gülmeyi öğrenir aslında.

Çocuktuk, başka bakardık Dünyaya Yaşam bu ya büyüdük.

Dünyadaki herkes bir zamanlar çocuktu.

Gençleri bırakınız dünyayı hayal ettikleri gibi görsünler, büyüyünce nasıl olsa olduğu gibi göreceklerdir.

Ben bugüne değin, çocukluğumu hiçbir an yitirmedim ki!..

Dün gece gördüm seni
Ay doğarken oradaydın
Bir içim suydu çocukluğun
Keşke o gün içseydim seni
Dün gece ay doğarken
Ormanda ışıkla oynaşan
Bir mor menekşeydi çocukluğun
Keşke o gün koklasaydım seni

Bu çocukluğun var ya, hiç yitirme onu, bazıları yitirmezler. Sen öyle bir çocuğa benziyorsun. Korun.

Küçücüktüm, ufacıktım, Bir dilenci kraldım, çok yürüdüm, çok acıktım. Kalbim sızlar, yüzüm gizler, Bir tren camından, dünyayı gördüm, Haline üzüldüm.

Beyin olanca gücüyle ilerlerken, cinsel sistemlerin korkunç etkinliği daha uykuda olduğu için çocukluk, hayatımız boyunca özlemle geri dönüp baktığımız masumiyet ve mutluluk dönemi, hayatın cennetidir, kayıp cennet.

O güzel pişmanlık hissi çocuklukta kaldı. Şimdi nerede?

Her çocuk bir sanatçıdır, sorun büyüdüğümüzde nasıl sanatçı kalabileceğimizdir.

Dünyayı yeniden çocuk gözüyle görmek için, otuz yıl uğraştım...

Birçok insan için, hayatım boyunca çocukluğumda kaldım demek, masum kaldım ve her şey çok güzeldi, anlamına gelir.

Çocukken bir bilge gibi yaşardım, büyüdüğümdeyse ağaçlara tırmanmaya başladım.