İnsanları tedirgin eden, olan biten değil, olan bitenle ilgili inandıkları.

Bir şeyin öyle olduğuna duyulan sarsılmaz inanç, o şeyi öyle yapar mı?

Putları oldukları gibi tanımak onların büyüsünü bozmaz.

Hayat ne kadar da korkunçtu.

Bir hayaleti öldürmek bir gerçeği öldürmekten çok daha zordur.

Peygamberlerden ve hakikat uğruna ölmeye hazır olanlardan korkun, çünkü onlar birçok kişiyi de kendileriyle beraber, genellikle kendilerinden önce, bazen de kendilerinin yerine ölüme sürüklerler.

Görünmeyen şeylere duyulan korku, herkesin kendi içinde din diye bellediğinin doğal tohumudur.

Din insanları doğa üstü güçlerin korkusuyla yutuyor.

Yalın bir gerçek şuydu ki, Ölüm nereden geçecek olsa insanlar önünden çekiliyorlardı.

Ha, anlıyorum. İnsanlar, var olması mümkün olmayan şeyleri görmek istemiyorlar.

Beyin gerçeği arama organı değildir, inanma organıdır.

Dinler çoğunluğun korkusu ve azınlığın kurnazlığı üzerine kuruludur.

Aptal durumuna düşmenin iki yolu vardır: Biri, gerçek olmayana inanmak. Diğeri, gerçek olanı reddetmektir.

İnsan iki şekilde kendini yanıltabilir, ilki olmayan bir şeye inanarak, ikincisi olanı görmeyerek.

Doğruya inançlar değil bilgi götürür.

Ateist, gerçeklikle azıcık irtibat kurarak komşularının fantezi yaşamlarıyla irtibatı epeyce koparmış olur.

Dini inançlarını beslemekten beyni bilimsel gerçeklere aç kalmış insanlar var...

Tanrı öz oğlunu dananın böğrü gibi astı. Bana yapabileceklerini düşünmek tüylerimi ürpertiyor.

Görebildiğim kadarıyla, hayatın hoş bir görüntüsüne yol açacakları dışında hiçbir temelleri yoktur.

Gördüklerini görmekten korkma.