Aşkın en acımasız yani; ağzından çıkmaya cesareti olmayan sözlerin, yürekte fırtınalar koparmasıdır.

Hayata, yalnızca aşkın yarattığı canlı hevesle katlananlar, onun kıyıcı, yıkıcı tanesiyle vuruldukları gün artık dünyayı görecek gözleri kalmaz.

Dünyanın en eski mesleği fahişelikse, dünyanın en eski hayal kırıklığı da aşktı..

Aşk, abartılmış, sahtekar bir parazitten başka bir şey değil aslında. Aşkı güzel yapan ona dair kurduğumuz düşlerde, geçmişte kalan mutlu anılarımızda. Yoksa acıdan, kederden, dertten başka ne getirmiş aşk insanlara.

Bunca acıyı bunca aşkı nasıl da sığdırmışsın yüreğine istersen al köy kendi ellerinle ...fırtınaları da sen yüreğin kadar büyüksün unutma.

Karanlıkta aylak aylak dolaşarak aradı bir dostum ışığı, ben evimde sıcak çorbama daldırırken kaşığı. Birbirimizi karanlık kamufle etmişti ve durum kötüydü. Diğerlerini ışıklar bronzlaştırdı, tenler ölüydü. Birisi kalbini tâmir ettirdikten sonra hiç ağlamadı. Diğer dostum son yediği kazıktan sonra hiç konuşmadı. Derler ya, ağzını bıçak açmadı, diğer dostum Hakk'a karşı geldi beli bir daha doğrulmadı.

Bana kızmayacaksınız, öyle mi? Öyleyse şunu bilmenizi istiyorum ki sizi aptalca, çılgınca seviyorum. İşte sonunda bunu söylettiniz.

Ey gönül! Şimdi sorarım sana, hangi aşk daha büyüktür? Anlatılarak dile düşen mi, anlatılmayıp yürek deşen mi?

Çok iyi çığlık atan şarkıcılar var. Beni dinleyicilerin gözünde bir adım ileri koyan bir şey varsa o benim o çığlığı gerçekten duygusunu vererek atabilmemden kaynaklanıyordur. Teknik olarak çığlık atabilmek farklı, söylediğin kelimeyi gerçekten yüreğinle söylemekle farklı. Bazen bir fısıltı da çok şey anlatabilir, yüreğinizde fışkıran bir çığlık da... Kendi acımı ve sevincimi haykırdığım için belki insanların içine biraz daha işliyorum.

Her seven Sevilenin boy aynasıdır. Sevmek Sevilenin o aynaya bakmasıdır.

Hayat bize mutlu olma şansı vermedi sevgili.

Unutmak zaman ister demiştim, yanılmışım. Zaman değil yürek istiyormuş. O da sende kaldı.

Ölümlüsine cefâsın ziyâde itmek içün
İnâd ider kılıcın yâr-ı bî-vefâ bilemez

Aşkı tarif gerekirse sana, anlatayım;
Aşk ne biliyor musun?
Benim sana yaşadığım,
Senin durmadan üstüne bastığın.

Eğer bitmiş bir şey sana acı veriyorsa, duyduğun acı o şeyin kendisinden değil ; verdiğin değerin ona değmemesindendir.

Çıraydım, tutuşturdun beni, ağulu bir solukta üfleyip söndürdün şimdi de; kara kara tütüyorum.

Dostun ihanetini gördükçe, düşmanın hançerine hedef olası geliyor insanın.

Sevmek için insan ararız hep, insan olan sever oysaki.

Aşk acısı çekmedim hiç, çünkü dünyanın verdiği acı her zaman güçlüydü.

Sende haklısın. Benim yerlere göklere sığdıramadığım aşkı küçücük bir kalbe nasıl sığdıracaktın ?