İnsanlar hep hasta, sakat düşmüş, yaşamaktan korkuyorlar; hallerine bakılınca sanki bir sis içinde geziyorlar sanılır, herkes kendi acısından, kederinden başka bir şey bilmiyor...

Sinekler neyse yaramaz oğlanlara, biz de oyuz tanrılara. Öldürüyorlar bizi zevkleri için.

Acıda her zaman tadılmayan muhteşem bir zevk vardır.

Hiçbir şeyi riske atmayan, hiçbir şey yapmayan, hiçbir şeye sahip olmayan, hiçbir şey değildir. Acıdan ve kederden kaçabilir ama öğrenemez, değişimi hissedemez, büyüyemez veya yaşayamaz.

Acıdan kaçarsanız coşku şansını da yitirirsiniz. Zevk alabilirsiniz, hatta zevkin türlü çeşidini alabilirsiniz, ama doyamazsınız. Eve dönmenin ne olduğunu bilemezsiniz. Doyum, zamanın bir işlevidir. Zevk arayışı döngüseldir, yinelenir, zamandışıdır.

Değişim korkusunun ve fiziksel acının hissedildiği yer aynı. Sosyal ya da duygusal acı aynen fiziksel acı gibi gerçek ve yoğun hissediliyor.

Niye çoğu kez, bazılarının zevki, başkalarının gözyaşlarıyla son bulur?

Korkularımız tehlikelerimizden daha fazladır, ve gerçekte olduğundan daha çok hayal gücümüzün içinde acı çekeriz.

Dinmeyen acılar insanı zalim ve kayıtsız yapar.

Zevklerin binlercesi bir acıyı telafi edemez.

Kötü insanları tanıma senesi... Can çekişmekte adımın 5 hânesi, yaşamdan soğumamın çoktur bahanesi. Günden güne yırtılmakta kalbimin 12 perdesi. Korkutur cesaretimi iradesizlik sillesi.

Bir şeyin verdiği zevk, aynı zamanda bağımlı olunmasına yol açar. İnsan kendini o şeyin içinde yitirir. Kendini değişken zevk ve acı izlenimleri içinde yitiren birisi, tinsel kavrayış yoluna girmez.

Doğa ne naziktir, ne de kaba. Ne acıya karşıdır, ne de acıdan yanadır. Doğa, DNA'nın varkalımını etkilemedikçe, acıya hiçbir şekilde önem vermez. Örneğin, öldürücü bir ısırığa maruz kalmadan önce ceylanları uyuşturan bir gen düşünmek kolaydır. Doğal seçim böyle bir geni tercih eder miydi? Ceylanı uyuşturma eylemi genin sonraki kuşaklara aktarılma şansını artırmadıkça, hayır.

Diş ağrısı çok fena şey enişte, dedi. Fakat yeri belli olan, ağrılardan korkmamalı. Derinlerden gelen bazı ağrılar var ki...

Ölmekten korkmayan ne acı çekebilirler?

Zevklerimizin biraz acıdan, ekşilerimizden, biraz tatlılıktan hoşlanmadığı bir yaşam saatimiz yok.

Bütün hayatım boyunca sessizlikte acı çekmeyi öğrendim.

Tanrı kavramının kaynağı, insanın duyduğu acıda, korkuda ve tedirginliktedir.

Savaşın bir gününü görseydiniz, bir diğerini görmemek için Tanrı'ya yalvarırdınız.

Beni korkutan kötülerin baskısı değil iyilerin kayıtsızlığı.