Bu âciz benzetmeler de olmasa bakacak aynam olmazdı. Kendimi görebileceğin başka bir yer var mıydı?

Özfarkındalık pratik gerektirir.

Göz kendini yalnızca aynada görür; benim aynam ise sensin.

Yeryüzündeki bütün aynaları gördüm; hiçbiri, beni yansıtmıyordu.

Yabancı dil, insanın kendini yeniden bulduğu değişik bir aynadır.

İnsan kendini yalnızca insanda tanır.

Üniversiteler, kaçınılmaz olarak, artıları ve eksileriyle, inişleri ve çıkışlarıyla toplumun bir aynasıdır.

Dünya benim ölmemdeki aynadır.

Her seven Sevilenin boy aynasıdır. Sevmek Sevilenin o aynaya bakmasıdır.

İnsan kendini yalnızca insanda tanır.

Hiçbir ayna bizi ‘dışarıdan biri’ olarak yansıtamaz, çünkü bizi kendimizin dışına çekebilecek ayna yoktur. Bunu ancak bir başka kişi yapabilir.

Bir insan kendi içindeki “DAHİYİ” kabullenene kadar başkalarınınkini “TANIMAKTA” çok zorluk çekecektir.

Bana yukarıdan bakarsanız aptalın tekini görürsünüz. Bana tam karşıdan bakarsanız, kendinizi görürsünüz.

Kediler bize ayna gibiler. Biz ne yaşıyorsak onlarda yaşadıklarımızı görüyoruz.

Travesti'lerin eski hallerini anlayabildiklerini sanmıyorum. Yine de daha iyi bir benzetme ile anlatamadığım için özürlerimi yazabiliyorum; hal şu ki, teslimiyetçilerin, teslim ettikleri ile şiirsel bir münasebet içinde olmaları mümkündür, bu teslim edenlerin teslim alanlarla özdeşleşmeleri halidir. Bir başka açıdan yaklaşacak olursak, bakırcının yaptığı ibriğe tapınması halidir.

Siz ne dersiniz” dedi, “Sizce ben kimim?

Tanrı’nın Egemenliği, bir adamın bahçesine ektiği hardal tanesine benzer. Tane gelişip ağaç olur, kuşlar dallarında barınır.

Kendine gelmek için her gün en az bir kere bir dizemi oku.

Varlığımı tanımlamak adına yeni sıfatlar yaratabilmeliyim.

Ey askerim kurşunum, kulun hâli aynı kalem-i kurşun. Anlatayım şöyle ki; dışa kapanıktır başı, yavaş açılır dışa ilki. Ucu sivrildikçe olur sanki ormanda gezen tilki.