Resmimi hayal ediyorum, ve sonra hayalimi boyuyorum.

Resim konusunda amatör olarak kalmayı sürdürmeyi seçebilirim, orası benim saçmaladığım bir alan olarak kalabilir bilemiyorum.

Kısaca sanat uğruna hayatımı tehlikeye atıyorum ve bu yüzden aklımın yarısını yitirdim.

Resimler, ressamların ruhlarından türetilen kendi hayatlarına sahiptir.

Eserlerime yüreğimi ve ruhumu harcıyorum, ve bunu yapınca aklımı kaybettim.

İyi resim, iyi edime eşittir.

Resim yapmak benim için terapiden çok daha fazlası bir yaşam tarzı.

Dans etmek ve şarkı söylemek benim için her zaman oyun gibiydi. Sürekli şarkı söyledim.

Bütün kalbimle isteyerek söylüyorum: Sahnede ölmek istiyorum.

Yazmak için yaşadım, yaşamak için yazdım.

Delirmeden geçen bir hayat, cansız bir hayattır.

Resim sessiz şairliktir; ve şairlik de bu dizelerin resmedilmesi.

Çünkü bir insan ancak kendi nesnel tutkularını bilir. Ve tesadüfen bir resimden tanıdık bir yüz çıktığı zaman bu ona büyük bir haz verir.

Her insan aynı enerji potansiyeline sahiptir. Sıradan bir insan enerjisini bir sürü ıvır zıvıra harcar. Ben ise enerjimi sadece bir işe odaklarım; resimlerime. Hayatımdaki her şeyi bunun için feda ederim. Kendimi bile!

Herşeyi söylemem ama, her şeyin resmini yaparım.

Cisimleri gördüğüm gibi değil, düşündüğüm gibi boyarım.

Şeriatımız resim ve heykele karşı müminlerimizi kesinlikle ikaz etmiştir. Yani, bilhassa, heykel türü -yani mücessem- görüntüsü olan, ele alınabilen; mesela bir maymun, mesela bir bebek, mesela bir at, köpek vs. benzeri canlı heykellerini men etmiştir. Bu kesin bir kaidedir.

Yazmak, gizemli, tutkulu ama çoğu kez yorucu bir serüvendir; bu yüzden aşka benzer.

Müzik benim kalbim ve ruhumdur Altından daha değerli

Ah, resim yaparken insan hep biraz aşıktır aslında. Bana hep insan resme içindeki aşık bir yanı döküyor gibi gelir.