Geçti geçmez dediğimiz zaman, kuşları unuttuk...

Hayat dediğin ne ki? Yürüyen bir gölge, bir zavallı oyuncu bu sahnede. Bir saat boy gösterip boyun kırıp gidecek.

Akıp gider zaman, sana aldırmadan.

Lütfen bu kadar endişelenmeyin. Çünkü sonunda hiçbirimiz bu gezegende uzun süre kalmayacağız. Yaşam çok hızlı ilerliyor.

Hayatın bana öğrettiği her şeyi, sadece üç sözcükle özetleyebilirim: her şey geçer.

Günümüze musallat olan geçicilik bilgisi, onların kokusudur.

Zaman uçar. Ama aynı zamanda uçuyor, yeri bir daha doldurulamaz olan zaman uçmakta. Sed fugit interea, fugit irreparabile tempus.

Zaman bir su gibidir, durmaksızın akar, gider.

Güzellik dediğin geçici nimet, yıllar aktıkça küçülür gider, zaman onu yer.

İnsanin dünü, asla yarın gibi olmayabilir; Değişimden başka bir şey ayakta kalamaz!

İnsanın dünüyle yarını bir olmaz; Kalıcı şey yoktur, değiskenlikten öte.

Yakında her şeyi unutacaksın; yakında herkes seni unutacak.

Bir zamanlar deliler gibi hesap sorduğun birine gün gelir hatır bile soramazsın.

Ömür, tutuşturulmuş bir ot gibidir.

"Unutma!" dediğimiz olay öyle bir değirmen taşı ki, zaman geçtikçe, değirmen taşları arasında kalan buğday tanelerinin evvela bulgur, biraz sonra un haline gelmesi gibi, olaylar beyinlerde yavaş yavaş un haline geliyor ve zaman ilerledikçe, o un zerrecikleri de zaman rüzgârı önünde savrulup gidiyor.

Zaman, sessiz bir testeredir.

Zaman, sessiz bir testeredir.

Sen ki yarının hayali olmaya mahkûm bugünün geçici gerçeğisin.

İnsanlar ne kadar hüzün veya mutluluk anları yaşasa bütün varlıklar, bütün hayat rüyaları, bütün aşk tatları işte bu idi. Bir varmış bir yokmuş.

Bu dünya bir tiyatro, bu hayat bir sinemadır. Her olayın bir ömrü vardır, gelir geçer. Bu âlemde geçmeyen şey olur mu?