Kendi ilerleyişimle sevindim, zayıflığımla kederlendim ve insan davranışının evrensel iniş çıkışlarının dert ortağı oldum.

Her şey güllük gülistanlık olacak olsaydı gerçekten imtihan olmazdı. Gelişigüzel doğar, büyür, ölürdük.

Ben sürekli kazık yedim, artık kazığı çok iyi biliyorum. Ama insanı geliştiren şeyler de o kazıklar maalesef. Köteği yedikçe insanın derisi güçleniyor. Kabuk bağlayan yara daha kuvvetlenirmiş. Mesela bir yerinizi kanatın orası kabuk bağladıktan sonra daha sertleşirmiş yani deriniz. Aynen o misal ben de arkadaşlarımı tanıya tanıya hayatı tanıdım.

Hayatın macerası öğrenmektir.

Terapistin kendi bilincinin dışında gezinme becerisi kazanması hastasının bilinçdışına sokulma gücünü arttırır.

Sıradanlığa yönelerek kendi gerisinde kalanlar vardır.

Çocukların enerjilerinin yüksek olması hayatta kalmaya çalışmamalarından kaynaklanır, en çok hayat tüketir çünkü.

Her gün yeni bir şeyler öğrenerek yaşlanıyorum.

Hayat hem kendini geliştirmek hem de aşmaktır. Eğer bir şey sürekli aynı durumda kalıyorsa, o zaman yaşamak sadece ölmemektir.

Ağlamak gülmenin kardeşidir. Ağlamayan gülemez ki.

Bir hayat yetmez büyümeye.

Ağlamak, öfke, delice nefret, doruklarda aşk, doyumsuz sevinç, kahreden keder, kısaca hayat ve nefesindir.

Üzerimize yüklenmiş otuz bin tane sorumluluk var. Bütün bunlarla boğuşuyorsun haliyle. Bunların üstesinden gelecek olan farkındalık hali, kendini takip etmek, neyi niçin yaptığını çözmek belli bir bilinç yaratıyor zamanla. Bu bilinç de seni daha mutlu kılıyor.

John Lennon’ın dediği gibi 'Biz gelecek için hayal kurarken hayat başımızdan geçenlerdir.' Ama gençken bu bilince sahip olmak istemezdim.

İnsanın somut olarak yaşadığı hayatın yanı sıra her zaman soyut olarak ikinci bir hayat yaşaması dikkate değer ve önemlidir... sakince enine boyuna düşünme alanında, önceden onu tamamen ele geçiren ve yoğun bir şekilde etkileyen şeyler soğuk, renksiz ve uzak görünür: o yalnızca bir seyirci ve gözlemcidir.

Yaşadıklarınızın ustası, yaşamakta olduklarınızın kalfası, yasayacaklarınızın çırağısınız.

Davranışlarından utanıp, sıkılma; hayatın tümü bir denemedir.

Sevincin kapıları, acıların anahtarlarıyla açılır.

Yaşıyor ama bilmiyor yaşadığını.

Gelişmek ve sürekli ders çıkarmak isteyebilmek bir miktar tevazu gerektirir. Yine de, hayatta seçtiğimiz her yolu izlemenin asıl amacı, bunu yaparken kendimizi güvende hissetmemizdir.