Günün ne kadar muhteşem olduğunu görmek için akşama kadar beklemek gerekiyor.

Hayat, geriye doğru anlaşılır ama ileriye doğru yaşanır…

Açıktır: Geçmiş bir zamanlar gelecekti ve gelecek geçmiş olacak.

Gelecek, bugünü anlamak için geçmişten daha iyi bir anahtardır.

Mazi neler yutuyordu neler! Kederlerimizi, götürdüğünden ziyade sevinçlerimizi de gömüyordu. En büyük filozoflarımız bile geçmişle gelecek akımları arasında bizi sürükleyen şimdiden doğacak saadetleri bekleyerek yaşamıyorlar mı? Hayatın aldatıcılığında öyle bir sihir var ki, gelecek zaman, çektireceği bütün felaket ve uğursuzlukları tesirli bir söyleyişle yüzümüze bağırsa, yine maksadının korkunçluğunu anlamak istemeyeceğiz.

Öyle çabuk geçiyor ki günler. Hele sen de bir bak hayatına. Daha dün doğmuşuz sanki. Yeni okula başlamışız, Yeni sevmişiz. Öyle çabuk geçiyor ki günler. Hele sen de bir bak hayatına. Yarın bitecek sanki her şey. Yarın ölecek gibiyiz. Daha doymamışız yaşamasına. Günlerimiz dün bir, bugün iki. Sakın bir şey bırakma yarına. Yarın yok ki.

En uzun ömür ile en kısa ömür arasında pek bir fark olmadığını sizi çevreleyen sonsuzluğu düşündüğünüzde anlayacaksınız.

Bilge kişi yeniliklere gözünü kapatır, kulağını tıkarsa, zaman zaman sanat değerini kaybeder. Alıcısı kalmaz. Tahammülü güç hadiseler hayatı çekilmez hale getirir. Çünkü müşteri dünü düşünen değil, yaşadığı günü idrak eden insandır. Allah’ın tertip ve tanzimi böyledir. İnsanın fiziki durumu da, hücreleri de daima değişir. Bir kararda kalan Hazret-i ALLAH’tır. Geçmişi geri getiremezsin. İstikbal yani gelecek ALLAH’a malum olup, hal bugündür. Günü yaşa

Gelecek yavaş geliyor, şimdiki zaman uçuyor ve geçmiş sonsuza dek duruyor.

Gençlikte sevmek için yaşarız, yaş ilerledikçe yaşamayı severiz.

Sahte tüfeği kafama dayamış, korkmamı bekliyorsun... Düşüncemin geldiği yere git; kendine yer kap!... Burası benim ilim yerim, kendimle ilgili sorunum varsa, bırak doktorum olan ben uğraşayım. Şeytan yoluna girişleri annem keserdi, giremezdim. Babam için cennet gerekli, ben hep bunu bildim. İçimdeki ateşle oynamaktan yanıyor içim ve bir gün memleketten 750 km ileri gittim. Yarın için bir defans taktiği bulmalıyım. Çok kişiyi öldürdüm, cesetlerinde parmak izim yoktu. Soğukluk içimi ürpertti, damar kanım dondu. Bu yeniden başlamasından korktuğum kaçıncı sondu? Canım yandığında birkaç hafta bağırdım... Fırçayı elime aldığımda, ilkin anılarımı boyarım. Gelecek adına hiçbir hayâli resme dökemez parmaklarım. İçimde iyiliklerimin dedikodusunu yapan şeytanlarım... Zaman akıp gittikçe, gözlerim daha çok doluyor. Vakit gider, gelmez; işte bu canımı çok sıkıyor. Hata ve yanlışlarım çırılçıplak, o kadar utanç verici ki!.. Benim böyle olmamam gerekirdi.

Hiçbir mâlûmâtım yok yarına dâir. Yarının benden haberi var ama bugüne dâir, benden geriye kalacak tek şey şiir. Ve akılda yıllarca akan sözlerimden tatlı nehir... Beni anlamaya çalış!

Her fotoğrafın bir geçmiş bir de gelecek yüzü vardır. Ne kadar eski olsalar da, ben bütün fotoğrafların gelecek yüzüne bakarım.

Geçti geçmez dediğimiz zaman, kuşları unuttuk...

Hayat dar alanda trajedi, geniş açıda komedidir.

Öyle çabuk geçiyor ki günler. Hele sen de bir bak hayatına. Daha dün doğmuşuz sanki. Yeni okula başlamışız, Yeni sevmişiz. Öyle çabuk geçiyor ki günler. Hele sen de bir bak hayatına. Yarın bitecek sanki her şey. Yarın ölecek gibiyiz. Daha doymamışız yaşamasına. Günlerimiz dün bir, bugün iki. Sakın bir şey bırakma yarına. Yarın yok ki.

Dünüyle ünlü insanlar bugün gün yüzü görmezler.

Zaman içinde hiç kimse “aynı kişi“ olamaz.

İnsanlık ancak bugünkü “insanı” aştığı zaman “insan” olabilecek.

İnsan bir şey yapmaya hep geç kalırdı.