Basit olan ego için cazip değildir, basit olan egonun ölümü demektir.

Ey kara günlü seher gibi agardı sakalun
Haberün yok kefenün boynuna takdı ecelün.

İnsan geleceği için o kadar endişelidir ki şu anın keyfini çıkaramaz; sonuçta gelecekte de şimdide de yaşamaz. Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar ve gerçekte hiç yaşamamış olarak ölür.

Egolarımızdan kurtulamadığımız için alışkanlıklarımızdan vazgeçemiyoruz.

İnsanların çoğu hayatlarının sonunda geriye dönüp baktıklarında molalarda yaşadıklarını görürler. Takdir etmeden ve zevk almadan geçip giden şeyin aslında hayatları olduğunu gördüklerinde şaşırırlar. Ve böylece umutlarla kandırılan insan ölümün kollarına koşar.

Herkes ölür ama yalnızca bazıları gerçekten yaşar.

Yaşamı ve ölümü aynı anda deneyimlemiştim.

Dünyanın sizin etrafınızda kurulduğunu sanmayın.

Yaşadığım hayatın hayat olmadığını, öleceğimi öğrendiğim gün anladım.

Unutmayın, öldüğünüzde, öldüğünüzü bilmiyorsunuz. Diğerleri için sadece acı verici. Aynı şey aptal olduğunda da geçerlidir.

Her günü hayatınızın son günüymüş gibi yaşayın çünkü şimdiye kadar öyle.

Yaşamdaki basit şeyler en sıradışı olanlardır; sadece bilge kişiler onları anlayabilir.

Biz uygarlıklar şimdi ölümlü olduğumuzu biliyoruz.

Mucize beklemeye hiç gerek yok: Alıp verdiğimiz her nefes, bir yaşamak, bir de ölmektir ve bu, hayattaki en hakiki mucizedir.

İhtiyaç, egoyu kesmek değil, onu aşmak.

Eğer ölüm fikrinden kurtulmak isterseniz, kendinizi bu tarafta yaşam olduğu düşüncesinden kurtarmalısınız. Yaşam ve ölüm birdir.

Nasıl yaşayacağımı öğrendiğimi sanırken, meğer nasıl öleceğimi öğreniyormuşum.

Ölüm, anlama örüntüsünün bağlarını aniden koparır atar.

20 yaşındayken ve 50 yaşındayken ölüm çok farklıdır.

Aslında öldüğünü anlamayanlardır dünyada kalanlar.