Taşın toprağın ezdiği işçi elleri, erkeklerin ezdiği fahişe derileri, yalanların ezdiği düşkün ruh çeperleri kalın olur.

Onu öldürmeyen şey onu daha güçlü yapar.

Acı ve ümitsizlik, dedim, müthiş bir güç barındırır içinde.

Onu öldürmeyen şey onu daha güçlü yapar.

Gerçek acı, coşturucudur. Güçsüzlüğünü ayaklarının altına alan insan yükselir.

Dünya herkesi yaralar ve bir çok insan o yaralardan güç alır. Yaralanmayanlarsa ölür.

Acı ve ümitsizlik, dedim, müthiş bir güç barındırır içinde.

Dayanacağın bir duvarın yoksa ör hadi. Kuvvete dayanamayan adalet âciz, adalete dayanamayan kuvvet zâlimdir.

Elimi verdim, kolumu kaptın, gözümü çektim, aklımı aldın. Yaşam mı, ben mi bedbahtım? Sallanırsa da yıkılmaz tahtım.

Aşkı tarif gerekirse sana, anlatayım;
Aşk ne biliyor musun?
Benim sana yaşadığım,
Senin durmadan üstüne bastığın.

Onun içi rahat etsin diye senin kalbin mi kırılacak?

Gözyaşlarının bir kutsallığı vardır. Zayıflığın değil gücün simgesidirler. Yoğun acının ve tarifsiz sevginin elçisidirler.

Eserlerime yüreğimi ve ruhumu harcıyorum, ve bunu yapınca aklımı kaybettim.

Aşk, birisinin sana asla kaybetmediğini sandığın ruhunun bir parçasını vermesidir.

Ben güçlü bir kişiyim. Bir boşanma ve ailemden ayrılık yaşadım. Bunun beni çökertmesine asla izin vermedim. Bir alkolik olmadım. Hiç sigara içmedim.

Sadece sevgiye tutunacak gücü olan yaşar.

Kişilikte güç belirsizliğe tolerans demektir.

Acıya dayanma gücü yetinmenin büyüklüğüyle paralel gider, yetinme de bir acıdır çünkü.

Acı çok dağılmış insanın kendini toplama aracıdır, onu matkap gibi kullanıp kişi psikolojik kaya katmanına ulaşır ve o temel üzerinde kendini yeniden kurar.

Altın ateşle sınanır, güçlü insanlar zorluklarla.