Artık dokunmasalar da ağlayacağım.

Hayatta hiçbir şey olgun bir erkeğin ağlaması kadar yürek paralayıcı değildir.

"Hayatta hiçbir şey olgun bir erkeğin ağlaması kadar yürek paralayıcı değildir."

Dünya, hassas kalpler için bir cehennemdir.

Yaşam; koskoca bir incinme.

Bazı insanlar vardır, bedenlerine aldıkları darbe ne kadar küçük olursa olsun, tamamen sarsılırlar, normal yaşama dönemezler bir daha.

Dünya, hassas kalpler için bir cehennemdir.

Çocukluk, anlamı bilinmeyen derin acılarla doludur. Bağırsak ağrısı, boğmaca öksürüğü, hayalet korkusu, cehennemi ve şeytanı saymıyorum bile.

Bir çocuk cenazesi gören yaşlıların ve bir yaşlı cenazesi gören çocukların acınmalarında ne sinsi bir teselli vardır.

Niye bu kadar değiştim? Niye bir- iki sözcük beni böyle zıvanadan çıkarıyor?

Hassas olan yanar, incecik gece kelebeği.

Gördüğüm, keşfettiğim herşey beni yaralıyor.

Acıları dev aynasında büyüten rezil bir hassasiyetim var.

Sizin hiç babanız öldü mü? Benim bir kere öldü kör oldum.. Yıkadılar aldılar götürdüler, babamdan ummazdım bunu kör oldum!

Bir kar tanesi gibi elinde, yavaş yavaş eriyorum.

Sadece çocukken güler insan, diğerleri palavra. Çünkü insan büyüdükçe komikliklere değil, acılara gülmeyi öğrenir aslında.

O en coşkulu En çocukluk çağlarımızda, Merhaba dedik yaşama, Merhaba ey gizlice kanayan yara.

Türk aydını, Türk tarihinin ürünüdür (*). Türk tarihsel eyleminin çocuk kalmış çocuğudur. Bu haliyle hem sevgi kaynağıdır, hem endişe. Güzelliği çocukluğundadır; hep sevilmeli. Endişe verici yanı ise hep çocuk kalmasında. Çocuk ne kadar güzelse, çocuk en büyük sevgilerin objesi olsa da, çocuğun hep çocuk kalması sürekli bir üzüntü ve endişe kaynağıdır. Türk aydımnın hep çocuk kalması ise, başka nedenlerle birlikte ancak pek önemli olarak, Türk aydınının düşün ile eylem orasında bir kimyasal bileşim kuramamasından kaynaklanıyor. Çok büyük bir doğallıkla; aydın bir düşünsel sığlıkta büyüyemez.

Çocuk kadar yaratıcı, çiçek kadar kırılgan, kadın kadar patlamaya hazır; işte o devrim'dir.

Size doğrusunu söyleyeyim, yolunuzdan dönüp küçük çocuklar gibi olmazsanız, Göklerin Egemenliği’ne asla giremezsiniz. Kim bu çocuk gibi alçakgönüllü olursa, Göklerin Egemenliği’nde en büyük odur. Böyle bir çocuğu benim adım uğruna kabul eden, beni kabul etmiş olur. Ama kim bana iman eden bu küçüklerden birini günaha düşürürse, boynuna kocaman bir değirmen taşı asılıp denizin dibine atılması kendisi için daha iyi olur. İnsanı günaha düşüren tuzaklardan ötürü vay dünyanın haline! Böyle tuzakların olması kaçınılmazdır. Ama bu tuzaklara aracılık eden kişinin vay haline!