Ahmet Erhan

Bütün hayatlar tek bir çizginin üstünde Birdenbire birleşti ülkemde. Herkes birbirinin yüzüne sorar gibi bakıyor: Bugün kim ölecek?

Karanlık, alabildiğine karanlık kentimin üstünde, ülkemin üstünde. Tutacak bir dalımız kalmadı mı artık?

Alacakaranlık yok artık bu dünyada Yok bulanık deniz Bir yanda o katiller duruyor çünkü Öte yanda biz!

Yalnızlık, yalnızlık Bari sen elimden tut. Ölümse ölüm Yaşamsa yaşam Ayna, hep aynı ayna.

Ne çok yürüdüm şu dünyada Ne kadar az yol aldım Acının alfabesindeyim daha.

Bana bir çelenk yap kardeş, Üstüne de bir şey yazma, Ölüler okumayı bilmez ki.

Bugün oturdum ölümü düşündüm. Yirmi yaşında ve hayat bu kadar güzelken.

Kitapların altını çizerek okumak, bir tarlayı sürmek gibi bir şeydi o zamanlar.

Vakitsiz açan çiçeklerin, vakitli doğan çocukların Ölümünü gördüm.

Ölümseyerek bakıyor dünya, biz gülümseyelim.

Keşke kaçsam Keşke kaçabilsem şu dünyadan.

Bir tek düşmanı olmadan da yenilirmiş insan.

Kırlara değil, mezarlıklara çıkıyor yolumuz.

Yurdum gibi yaralıyım.Ne eksik, ne fazla.

Solgun bir çiçek gibi sızlıyor bedenim.

Hayat karşısında yorgunum artık.

Siz hiç tek başınıza öldünüz mü?

Mutluluk çocuklara mahsustur.

Bir demli çayla kandırırdık acıyı.

Bu dünyada bir yürek kaldım.