#zaman

Bir gün gelir de unuturmuş insan En sevdiği hatıraları bile Bari sen her gece yorgun sesiyle Saat on ikiyi vurduğu zaman Beni unutma.

Yollarımız burada ayrılıyor, Artık birbirimize iki yabancıyız. Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa, Her şeyi evet her şeyi unutmalıyız. Her kaderin tesellisi bulunur, üzülme, İnsan ne kadar sevse unutabilir. Mevsimler, gelir geçer, yıllar geçer… Sen de unutursun bir gün gelir.

Eğer bir problem çözümü yoksa o bir problem değil bir gerçek olabilir - çözülmesi değil zaman geçtikçe başedilmesi gerekir

İnsanı zaman kadar terbiye eden şey yoktur.

İnsanı zaman kadar terbiye eden şey yoktur.

Gâh kar yağıyordu,gâh karanlık.

Vakt-ı şâdî de gelir mevsim-i mihnet de geçer.

Bir ismin halk tarafından öğrenilmesi çok zaman alıyor. Halk enteresandır yani, en azılı en acımasız eleştirmendir. İsminiz yavaş yavaş öğrenilir. Sonra da unutmaz.

Allah âşıkları, sabrı gülbeşeker gibi tatlı tatlı emer, hazmeder. Ve bilirler ki, gökteki ayın hilalden dolunaya varması için zaman gerekir.

Öyle çabuk geçiyor ki günler. Hele sen de bir bak hayatına. Daha dün doğmuşuz sanki. Yeni okula başlamışız, Yeni sevmişiz. Öyle çabuk geçiyor ki günler. Hele sen de bir bak hayatına. Yarın bitecek sanki her şey. Yarın ölecek gibiyiz. Daha doymamışız yaşamasına. Günlerimiz dün bir, bugün iki. Sakın bir şey bırakma yarına. Yarın yok ki.

Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç... Sana diyeceklerim söylemekle bitmez. Yıllardır yaşamamdan çaldığım zamanlar Adına düğümlendi. Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç... Başka şehirleri özleyelim orada seninle. Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar İkimize yetmez.

Dünüyle ünlü insanlar bugün gün yüzü görmezler.

Bugün varsın, yarın yok! Bu kısa ömürde sevilip, sevmekten başka değer yok. Yıllar ömürü değirmen taşı gibi öğütüyor. Bugün varsın, yarın yok! Kim gelmiş gittiği yerden? Kim görmüş cenneti, cehennemi? Hepsi de seni beni avutmak için koca bir yalan.

Ah, benim hesaplarım olmasaydı, derler insanlar, İndirgenir miydi yıl daha iyi belirgenliğe? Onlar yalnız silip atmak içindiler Takvimden. Daha doğmayan Yarını, ve ölen Geçen günü.

Zaman içinde hiç kimse “aynı kişi“ olamaz.

İnsan bir şey yapmaya hep geç kalırdı.

Unutmak zaman ister demiştim, yanılmışım. Zaman değil yürek istiyormuş. O da sende kaldı.

Zaman içine atıldığımız şiddetli ve değişmez bir debisi olan azgın bir nehirdir ve kaybolmak mutlaktır bir yerinde zamanın. İşte ölüm diye bildiğimiz şey de bundan başka bir şey değildir.

Zamanlar artık eski zamanlar değil, iki sene içinde pek çok adetler değişti. Kışın konaklarda, yazın yalılarda oturan aileler gittikçe azalmaktadır. Hele, Mısırlıların üşüşmelerinden sonra Boğaziçi'nde yalısı, köşkü olup da kiraya vermekten sakınanlara ya çok zengin, ya çok hesapsız gözüyle bakılıyor.

Artık demir almak günü gelmişse zamandan, Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan...

Adam geçen haftaki derdini hala hatırlıyorsa, hafızası çok iyi demektir.

İnsanlar sanatımın bana çok kolay bir biçimde geldiğini düşünerek büyük hata ediyorlar. Hiç kimse besteciliğe benim kadar zamanını ve düşüncelerini adamamıştır. Geçmişten şimdiye kadar yaşamış hiçbir büyük besteci olmasın ki, onun eserlerini defalarca çalışmış olmayayım.

Siyasetin tam zamanlı bir meslek olduğuna inanıyorum.

Hayat çok kısa, mezarda yatacağımız günler ise çok uzun!