#yoksulluk

Sattığımız para etmezdi. Aldığımıza da para yetmezdi.

Yeşilçam'ın meşhur Pıtpıt'ı vardı, kahveciydi. Akşama kadar çalışıp 5 lira yevmiye alırdık o zamanın parasıyla. O zaman iyi paraydı. Bu parayı bitirmek için birbirimizle yarışırdık. Akşamları da gelip Pıtpıt'ın kahvesinde yatardık ve bizi bağrına basardı. Ne kadar mutlu günlerdi o günler.

Ayakkabılarımın altı delikti; ama üstü her zaman boyalıydı.

Bir kez borca alıştın mı sonra dilenirsin.

Hayatında bir gün olsun fatura, kira ödeme derdin oldu mu? Hiç sabah akşam aç karnına yürüyerek iş aradın mı? Sen bunları yaşamadın. Yaşasan bu bütçeyi getirmeye utanırdın.

Yaratıcı yoksullar genellikle hüsrana kapılmazlar.

Yoksul olan herkes hayatından bezmiş değildir.

Hayatın asıl amacı dikate alındığında, yoksulluk içinde, büyük bir yoksulluk içinde yaşamak aslında en sınırsız servete sahip olmaktır.

Fukaralık, doğal yasaya göre düzenlenmiş bir zenginliktir.

İş isteyin, iş vermezlerse ekmek isteyin. Ekmek vermezlerse, ekmeğinizi alın.

İnsanların dünyanın sonuna kadar, kurtlar gibi birbirlerini yiyip bitirmelerini seyretmek istiyorsan, kollarını bağlayıp sakinlik içinde durmak en bulunmaz çaredir. Ama bu olamaz. Buna karşı koymalı. Aksi hâlde devamlı bir adaletsizlik hâkim olacak ve zenginler her zaman fakirleri sömürerek yaşayacaklar.

Şansın önünüze çıkardığı serveti yoksullara geri verecek yürek yok sizde.

Devasa, muazzam, gizemli birçok antik katedralde bulundum. Ama bilinmeyen bir tanrıya bu sunakları yapacağız diye yoksulluktan kırılan onlarca nesil yüzünden, hepsinden bir öfke duygusuyla ayrıldım.

Yoksulluk çok pahalı bir lüks maliyetini karşılayamayız.

Yoksulluk görecelidir ve bu nedenle aşağılık değildir.

Evinde ekmek olmadığı halde kınından sıyrılmış kılıcıyla başkaldırmayan adama şaşarım.

Evinizde çocuklar, televizyonun karşısına dizilmiş, oturuyorlar. Karşınızda reklamlara çıkan çocukların elinde çikolatalar, püskevitler, birbirlerine ikram ediyorlar, birbirleriyle yiyorlar, şakalaşıyorlar. O çocuk aklından geçiriyor, "Benim de bir çukulatam olsa, benim de bir püskevitim olsa," diyor. "Anne bana niye almıyorsunuz?" diyor. "Bizde niye yok?" diyor.

Bu insanlar bizim yolsuzluk, yoksulluk mücadelemizin yanı sıra, laiklikle ilgili düşüncelerimizi de biliyorlar. Bunu bilerek, içlerine sindirerek geldiler. Bizim değerlerimizle bir sorunları yok.

Yetenek ve erdemin insanlara bir ilerleme kaydettirmediği herhangi bir ülkede, para ulusal bir tanrı olacaktır. Böyle bir ülkenin insanları ya paraya hükmedecekler ya da diğerlerini ona sahip olduklarına inandıracaklardır. Zenginlik en büyük erdem, yoksulluk ise en büyük ayıpları olacaktır.

Ben Anadolu'nun bir bozkır köyünde doğdum. Yoksulduk. Ama bu yoksulluğu bir nimet olarak görür ve bizi mutsuz etmesine müsaade etmezdik.

Ben ezenleri ezerim Ben soyanları soyarım, Silahım ve bileğim yoksulların emrindedir. ''Yıkılmayan Adam'' derler adıma.

Çocuklarımızın utanmadan giyeceği bir elbisesi, kuru ekmeğimizin yanında zeytinimiz olsun istiyoruz.

Atina denince aklıma vergi ödemeyen insanlar da geliyor. Bu insanlar kendi sorunlarını kendileri çözmeye çalışmalı. Nijer'in küçük bir köyünde, üç kişi oturdukları sıralarında günde iki saat eğitim gören okuma heveslisi çocukları daha çok düşünüyorum. Her zaman aklımdalar. Çünkü Atina'daki insanlardan daha fazla yardıma ihtiyaçları var.

Ayakkabılarımın altı delikti; ama üstü her zaman boyalıydı.