#yaşamın anlamı

Her birimiz istediğimize inanmakta özgürüz ve bir Tanrı'nın olmadığı olan benim görüşüm en basit açıklamaya sahip olan. Evreni hiç kimse yaratmadı ve yazgıyı hiç kimse yönetmiyor. İşte bu beni çok engin bir gerçekçiliğe götürüyor. Galiba bir cennet yok ve ölümden sonra yaşam yok. Evrenin devasa tasarımını kavrayabilmek için bir tek bu yaşama sahibiz ve bu yüzden ben son derece müteşekkirim.

Gerçek yaşam, sanat ve düşüncedir. Yaşamaya değer tek şey hayal gücüdür.

Canlı organizmalar üç bin milyon yıldan daha uzun bir süre Dünya üzerinde varoldular ve neden yaşadıklarını hiç bilemediler, ta ki Güneş doğana ve ışınları bir tanesine ulaşana dek. Bu kişinin adı Charles Darwin'di. Dürüst olmak gerekirse, başkaları gerçeği belli belirsiz sezmişlerdi. Ancak ilk kez Darwin, neden varolduğumuzun tutarlı ve kabul edilebilir bir açıklamasını yapmıştır.

Önemli olan hayatın uzunluğu değil, derinliğidir.

İnsanların çoğu günün en güzel saatlerini, ne yazık ki çoğun, ıvır-zıvırla, dedikoduyla, tembellik, çamur atma, öfke, küskünlük, kıskançlık ve benzeri şeylerle öldürüyorlar. Sonra da kalkmışlar yaşıyoruz diyorlar.

İnsan bir gizemdir: Eğer tüm yaşamını onu çözmekle geçirsen, zamanını boşa harcamış olmazsın. Ben kendim bu gizemle meşgul oluyorum, çünkü ben bir insan olmak istiyorum.

Yaşamın amacı, kaderi anlayabilmektir; çünkü bu bilgi gerçek kurtuluş olan Tanrı ve sonsuzla birleşme bilincine bizi yöneltebilen tek şeydir.

Bu açıdan bakılırsa insanın kattığı anlam dışında yaşamın hiçbir anlamı yoktur; insan başkalarına yardım etmediği sürece yapayalnızdır.

Yaşamın iki anlamı vardır: Sevgi ve üretim. Severek üretmek, üreterek sevmek.

Arkadaşlar, değerli izleyiciler, meslektaşlar, gazeteciler, politikacılar yahu şu ölümlü dünyada para için, pul için, iktidar için, siyaset için, hırs için, başkalarının hürriyetlerini, onurlarını, mallarını, mülklerini, zedelemeye değer mi?

Yaşam, onun için sarfedilen yaşamak emeğine değmiyorsa, her şey ondan kurtulmamız için bahane oluşturabilir.

İnsan gerçekten bilgeyse, hem yaşarken yararı dokunur, hem de öldükten sonra.

Bildiğim, neredeyse tüm mutlu ve zihinsel olarak sağlıklı olan ateistler, daha doğrusu anti-nihilist olarak adlandırılabilir. Bizler, esas olarak hayatlarımızı seven ve anlam ve amaç dolu olmalarını sağlayan iyimseriz.

Eğer yaşam amacınız bir köle olarak sunmaksa, o zaman sizin anlamınız, kimi kınaması gereken bir insanın nefsinden gelir.

Eğer tanrı yoksa yaşamın amacı ne? Sorusu Eğer sahip yoksa kimin kölesi olacağım demek gibidir.

İnsan ölümsüz olsaydı, güvendiği her şeyin güvenine ihanet etmesi gereken günü görecek ve eninde sonunda umutsuz sefalete geleceğinden emin olabilirdi. Sonunda her iyi servet, her hanedan gibi her medeniyetin yaptığı gibi yıkılırdı. Bunun yerine ölüm var.

Zihinlerimiz sınırlı, ancak yine de bu sınırlılık şartlarında sonsuz imkanlarla kuşatılmış haldeyiz; ve yaşamın amacı bu sonsuzluktan kavrayabildiğimiz kadar çok şey kavramaktır.

Kitaplar ve mürekkepsiz bir münzevi hayat zaten ölü bir insandır.