#yaşam

Olduğu gibi yaşamak istemiyorum, önce aşık olmak ve sonra tesadüfen yaşamak istiyorum.

Yalnız Allah'tan korkarım, Allah'ın dediği olur. Bu büyük alemi yaratan ve de yöneten yüce kudret, alnımıza bir yazı yazıyor diyorum ben doğarken. Doğuyor, yaşıyoruz. Ama pembe… Ama gri… Ama siyah olaylarla geçiyor bir ömür ve sonra da çaresi yok ölüyoruz. Evet. Ben bazen ölümü de özlüyorum. "Ölüm özlenir mi?" diyeceksiniz. O beni özlemeden ben yakınlık kurarım. Yeter ki Tanrı onun bile hayırlısını versin. Gecinden versin. Başkalarına çektirmeden, gına getirmeden, başka kimseleri rahatsız etmeden… Ne demiş atalarımız? "İki gün yatak, üçüncü gün toprak..."

Tanrı'ya inanırım. Bir yüce varlığın, böyle bir âlemi meydana getirdiğine inanırım. Ve de, insanların daha doğarken, kaderlerinin yazıldığına inanırım. Ömür çizgisinin, ana karnındayken kesildiğine inanırım.

Doğru şeyler yapmışsanız ölmüş gibi olmuyorsunuz, bunu giderek anlıyorum.

Şimdi ağlıyorum sonunda, dünyayı olduğu gibi düşünüyorum. Neden nefret etmeye devam ediyoruz, neden huzur içinde yaşayamıyoruz?

Olmuyordu. Huzurunu yaşadığı günde bulamayan insana kurtuluş yoktu.

Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın.

Dünya ve dünyasal tutkular geçer ama Tanrı'nın isteğini yerine getiren sonsuza dek yaşar.

Bir köle olarak yaşamaktansa özgürlük savaşçısı olarak ölmek daha iyidir.

Hamam böceği kafası kopsa bile 8 gün yaşarmış. Peh! O da bir şey mi ? Bazı insanlar, bir ömür boyu beyinsiz yaşayabiliyorken.

İnsanlar kendi seçtikleri hayatın ahlakına göre yaşarlar.

Eskiden “mahalle” içinde az katlı, yüksek tavanlı, kendimize mahsus evlerde yaşardık. Şimdi çok katlı, basık tavanlı, birbirlerine tıpatıp benzeyen apartmanlardan oluşmuş sitelerle “otel konforunda akıllı rezidans”larda yaşıyoruz… “Ev” deyip geçmeyin, yaşanan mekânın karakteristik özelliklerinin insanüstünde belirleyici ve kalıcı etkisi olduğunu bilim söylüyor.

Herkese göre daha ihtiraslı bir hayat yaşadığımı gizleyemeyeceğim.

Korkuyla ilgili bir söz söylemeliyim. Korku, yaşamın tek karşıtıdır. Sadece korku yaşamı alt edebilir.

Zehir yudum yudum içilmez. Onu, bir hamlede yutmak lâzımdır

Acaba, doğduğu günden beri, bir defa olsun, hiçbir şeye güldü mü?

"Zehir yudum yudum içilmez. Onu, bir hamlede yutmak lâzımdır"

İnsan alemde hayal ettiği müddetçe yaşar.

Ey kara günlü seher gibi agardı sakalun
Haberün yok kefenün boynuna takdı ecelün.

Sen bana sevgilim de
Sanki herkesin bakışında bir teşekkür gelir bana
Dudaklarının izi dudaklarımdaysa
Ben başardım demektir yaşamayı.

Ölüm kötü, yaşam daha kötü. En kötüsüyse ikisi arasındaki geçiş.

Ölümden sonra yaşam varsa ve hepimiz aynı yerde buluşacaksak, beni aramayın, ben sizi ararım.

Yiyeceklerimizin daha büyük bir bölümünü evde yetiştirmek zorunda kalacağımız kesin. ... Bu yüksek ücretler ve iyileştirilmiş konutlar temelinde sağlıklı köy yaşamının güçlü bir şekilde yeniden canlanacağını görmeyi umuyorum.

Siperdeyken, ölümle yüz yüzeyken Tanrı’nın olmadığından emin olursunuz. O nedenle hayatta kalmak için savaşırsınız, bir nefes daha almak için. Her türlü varlıktan medet ummamızın sebebi de budur, çünkü ölmek istemezsiniz. Çünkü kalbinizin derinliklerinde, ölümün oyunun sonu olduğunu bilirsiniz. Ahiret diye bir şey yoktur. Cennet yoktur. Tanrı yoktur. Sadece hiçlik.