#sorumluluk

Bilim adamlarının, işin uzmanlarının sözü, bizim için dini bir emir gibidir. Uzmanları dinleyeceğiz. Bundan sonraki süreçte onları dinlemek zorundayız. Geçmişte dinlemediğimiz için başımıza felaket gelmişse bunu kaderle ifade etmeyeceğiz. Kader bu değil, kader akıllı düşünmektir, tedbir almaktır.

Korkarım, bu kan gölü bir gün onu döktürenlerle birlikte susanları da boğar...

Hiçbir kişi, kesin olarak kendiniz geçmeniz gereken yaşamın akıntısı üzerinde bir köprü inşa edemez, hiçbir kişi ancak sen kendinle ve tek başına.

Aşk bir acı kaynağı, aşksız cinsel haz birkaç dakikalık bir zevk; evlilik hepsinden beter; baba olmanın gururu bir sürü musibeti beraberinde getiriyor, bir evi yönetmek hancılık gibi bir şey.

Özür dilemek birine yanlışlıkla çarptığınızda yapılacak bir şeydir. Derin yaralar açtığınızda işe yaramaz.

Sanatçı ya doğuyor ya da doğmuyordu. Tanrı vergisinden söz edilen sanatçı gerçek sanatçıydı ve “toplumuna borçlu” doğuyordu. Toplumuna borçlu olduğunu inkar eden sanatçı başaramadığından içinden yetiştiği toplumu suçluyordu... “Beni anlamıyorlar” Oysaki “O anlatamıyordu.” İşte tüm bunlar dank etti kafamıza ve toplumumuza borcumuzu ödemeye başladık, elimizden geldiğince... Çevre Tiyatrosu bu koşullar altında oluştu.

Bu sorumluluk duygusu, kendi yardımsız çabalarıyla tüm insanlar için özgürlük ve sosyal adaleti güvence altına almaya muktedirdir. Aynı zamanda gerçek komünizmin temelidir.

Kişisel sorumluluğa dayalı gerçekten özgür bir toplumun, kurulmasına kefil olmalıdır. Devlet hakkındaki beyanı tam bir yıkım olmalıdır.

Anarşizmin, Temelleri, insanın her yerde ve zamanda değişmeden kalan karşılıklı sorumluluk duygusunda bulunur.

Benim yerime başkası düşünsün"diyen, bu olumsuz davranışın tüm sonuçlarına katlanmak zorundadır.

Sade millet halinde değil, fert olarak insan gibi yaşamak isteyen her Türk, “her şey Türklük için!” prensibini benimsemeye mecburdur. Bu prensibi benimsemeyenler, yalnız vatanlarını ve milletlerini değil, kendi varlıklarını da felaketin kucağına atmayı, bilerek veya bilmeyerek, göze alan zavallı yaratıklardır.

Sanatçı halkın gözü, ağzı, kulağı. Halkın yanında olduğunuz, dertlerini söylediğiniz zaman sizi seviyorlar. Ayrıca çok güldükleri zaman da unutmuyorlar. Sevgi ve saygımı seyircimden hiç eksik etmedim. İnsan onuruyla katiyetle hiç oynamadım.

Biz Refah Partisi olarak, sadece Türkiye’deki 60 milyon memleket evladının değil, bir buçuk milyar İslam aleminin ve yeryüzündeki 6 milyar insanın hepsinin saadeti bakımından ne kadar büyük bir sorumluluk taşıdığımızı biliyoruz. Kazakistan’daki insan da saadetini Refah Partisi’nin iktidara gelmesinden bekliyor. Cezayir’deki insan da saadetini Refah Partisi’nin iktidara gelmesinde bekliyor.

İnsan hür değildir; hür olan, eşek veya köpek...

Kendi yaptıklarınızı değiştirmek, başkalarının yaptıklarını değiştirmekten daha kolaydır.

İnsanlar hayvanları yiyor, aşırı yağ tüketiyor ve neden damarlarının tıkandığına şaşıyor.

Kurtuluşunuz başkalarının aksiyonlarına değil, kendi reaksiyonlarınıza bağlıdır.

Eğer insanın bütün gayreti,yemeye,içmeye,giymeye dönük ise, görev, sorumluluk, gelecek endişesi, vatan-millet sevgisi, sadâkat, hayâ duyguları bilinçli ve iradî değilse o,"insan" olamaz.

Biz Kainâtın sırrını taşıyan, Resulü Kibriyâ'nın ümmetleriyiz.

Gerçek şair kendi aşkı, kendi mutluluğu ve acısıyla uğraşmaz. Şiirlerinde halkının nabzı atmalıdır.

Giderayak işlerim var bitirilecek, giderayak.

Düştüm, düşmüşlüğüm kimsenin değil benim yanılgımın eseri.

Bilenler bilmeyenlere anlatsın.

Kendimden başka hiç kimse düşüşümden sorumlu değildir. Ben, kendimin en büyük düşmanı, felaketli kaderimin nedeniyim.