#pişmanlık

Her şey bitti, artık çok geç.

En sonunda, sadece almadığımız riskler için pişman olacağız.

Hayatta unutamayacağımız en büyük pişmanlık, pişman olurum diye yapmadıklarımızdır.

Çalışmalarım olması gereken kaliteye erişmediği için Tanrıyı ve insanlığı gücendirdim.

Ne olmalıydı” hiç olmadı, ama insanlar bunu yaşamaya devam ediyorlar. 'Ne olmalı' diye bir şey yok, sadece var olan var.

Bir suçluyu aklar gibi, Akıp giden günlerimiz.

Çünkü ne kadar istersem isteyeyim yaşananları geri alamazdım.

Dün için pişmanlık duyma. Yaşam bugün ve yarınını yaratmalısın.

Keşke tanımasaydım seni demiyorum; Ama keşke tanıdığım gibi kalsaydın.

O zamanlar her iki taraftan da, daha sonra Ruhr'da da olduğu gibi, zaten bozulmuş olan topluma fikirler pompalanıyordu. Ben de bu işe elimi bulaştırdım. Bunu yapmamam gerekirdi. Yaptıklarım için pişmanım.

Tarih, kaçınılabilecek şeylerin toplamıdır.

Kendini affetmeyen bir insanın bütün kusurları affedilebilir.

Az konuşmaktan pek az, çok konuşmaktan sık sık pişman olunur.

Hiç pişmanlık duymamayı, geriye dönüp bakmamayı bir yaşam kuralı edinin. Pişmanlık enerjinizi boşa harcamanıza neden olur; geçmişin üzerine hiçbir şey inşa edemezsiniz. ...Önemli olan An'ı yaşayabilmektir.

Birçok kadınlar dönüp artlarına baktıkları için tuzdan yontulara dönüşürler.

Bana en uzun gece yok. Yaşanmamış gecelerdir asıl uzun olan.

Söylediğim yalanlara değil ama gerçeklere pişman olmuşluğum vardır.

Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya, İkincisinde, daha çok hata yapardım. Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım. Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar, Çok az şeyi Ciddiyetle yapardım. Temizlik sorun bile olmazdı asla. Daha çok riske girerdim. Seyahat ederdim daha fazla. Daha çok güneş doğuşu izler, Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim. Görmediğim bir çok yere giderdim. Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye. Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine. Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben. Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu. Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten. Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın. Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan, Gitmeyen insanlardandım ben. Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım. Eğer yeniden başlayabilseydim, İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım. Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla. Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır, Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer. Ama işte 85'indeyim ve biliyorum… ÖLÜYORUM…

Sil baştan yaşama şansım olsaydı eğer, oturup saymazdım eski yanlışlarımı. Kusursuz olmaya çalışmaz, rahat bırakırdım yüreğimi.

Genellikle hakkında konuştuğumuz şeyden sessiz kaldığımızın on katı pişmanlık duyarız.

Bu iş çok kötüydü, tamamıyla kahrolası bir aşağılamaydı. The Beatles'ın olduğu şey olmak için bir insanın herhalde kendini tamamıyla aşağılaması gerekiyor ve benim de kızdığım taraf burası. Bilmiyordum, önümü göremedim. Tek tek oldu, aşama aşama, sonunda bu çılgınlık sizi sardığında dayanamadığınız, 10 yaşınızda en nefret ettiğiniz insanlarla tamamıyla yapmak istemediğiniz bir şey yapıyor oluyorsunuz.

Tembellik tatlıdır ve sonuçları acımasızdır.

Mezardakilerin pişman olduklari şeyler için, dünyadakiler birbirlerini yiyorlar!

Pişmanlık duyacağım bir tek şey var: denememiş olmak! Denememek hayatımın geri kalanı boyunca kabusum olurdu.