#ölüm

Bir gün diğerleri gibi ölüp gideceğim. Hepimizin zamanı gelecek ama Kübalı Komünistlerin fikirleri her daim baki kalacak.

Vatan ya da ölüm! Sosyalizm ya da ölüm! Üstesinden geleceğiz!

Ölümün karşısında ve tanrı ile adaletin huzurunda bulunduğum şu anda, Atatürk’e övgüler yazmak için kaleme sarılan şair kadar vicdanım rahat. Uğruna can verecek adamlar bulunduğuna göre, davamızın daha güçlü olarak yaşayacağına inanıyorum. Ve diyorum ki Atatürk ölmüştür ama var olmakta devam ediyor. Şimdi ben de öleceğim ama Atatürk ilkeleri, ölümümle çok daha yüce bir değer kazanacak

İstemeden varım ve istemeden öleceğim. Olduğum şeyle olmadığım şey arasında, hayal ettiğim şeyle hayatın beni yaptığı şey arasında bir boşluğum.

Kansız kalıp ölmek, kanı kuruyarak yaşamaktan iyidir.

İyi bir insan öldüğünde ona ağlamayın. Asıl onu kaybeden topluma ağlayın.

Bir çocuk cenazesi gören yaşlıların ve bir yaşlı cenazesi gören çocukların acınmalarında ne sinsi bir teselli vardır.

Bedbahtlar ölümü düşünmeye vakit bulanlardır.

Gerçekte ölümün başka bir adı olan zaman, çeliği bile sinsi sinsi kemiren acımasız bir kurttu.

Silahların öldürdüğü insanlar hiçbir şey değildi, gerçek ölüler gazetelerin öldürdükleriydi.

Bir insana dostluğumuzu o yaşarken göstermeyi öğrenmeliyiz, öldükten sonra değil.

Özgür bir insanın, ölümden daha az düşündüğü bir şey yoktur; bilgelik ise, ölüme değil yaşama kafa yormaktır.

İnsanlar öldüklerinde onları bekleyen şey, ne aradıklarına benzer ne de hayal ettiklerine.

Yalnızlık nevrotiktir. Nevrotik olmak yaratıcı olmayı tetikleyebilir. Yaratıcı olmak ölümü kısıtlamaktır, onu kendi topraklarına çekilmeye zorlama girişimidir.

Ölümün, yaşamın ve zamanın üzerinde olan tek bir şey varsa, o da henüz doğmamış olandır.

Ölüme teslim olacağım, ama hayata asla.

Kendi ölümüne doğru hareket etmeyen tek şey zamanın kendisidir.

Hayat bir zar oyununa benzer. Yaşarken kaç kez düşeş (altı altı) atarsak atalım, son atacağımız zar daima hepyek (bir bir) olacaktır. Şunu da unutma, ölüm asla hepyek atmaz.

Bir kentin ölümü, bir insanın ölümünden çok daha trajiktir. Ve kentler öldüğünde geride yaşayan bir şey kalmaz.

Beklemeye değer tek şey ölümdür.

Hayat ne kadar sefil yahut ne kadar da hareketli ve parlak geçmiş olursa olsun, ölüm onu aynı oranda siler.

Vur, korkak herif, sonuçta sadece bir adam öldürmüş olacaksın.

İki şeye hakkım var: Özgürlük ve ölüm. Birine sahip olamazsam ötekini isterim, çünkü kimse beni canlı tutsak edemez!

En kolayıdır kaybetmek, mesele kazanmak için uğraşmakta. Savaşmadan esir olacağına, savaşarak ölmeli insan aslında.