#müzik

Art Pop'u dinlediğinizde Born This Way'deki gibi güçlü mesajlar olmadığını anlayacaksınız.

Soft müzik ve okyanusun sesini dinlemek beni tümüyle rahatlatıyor.

İnsanların hem dans edip hem de eğlenebildiği şarkıları seviyorum.

Müziğin bana sağladığı hayatı önemsiyorum. Hayranlarımın benden beklentileri benim için her şeyden önemli bu yüzden motivasyonumun hep yüksek olmasını sağlıyorum.

Şarkılarla aranızda özel bir bağ varsa, bu kişiliğinize de yansır. Hayatınız boyunca o birkaç şarkıdaki hissin peşinden gidersiniz.

Eşcinsellerin benim şarkılarımı seviyor olmasıyla gurur duyuyorum.

Fever albümü bana çok şey kattı. Sanki ben albümü değil albüm beni yarattı. Kıyafetler,şarkılar, konserler o kadar güzeldi ki sanki dünya üzerinde değildim. Ben hala en iyi albümümün Fever olduğunu düşünürüm. Ne açıdan bakılırsa bakılsın tamamen tatmin edici bir albüm.

Hem bir sanatçı hem de bir insan olarak değişiyorum. Müziğimi de günün değişen şartlarına adapte ediyorum.

Bu albüm harika anlar içeriyor ancak hepsi buna bağlı değil. İnsanlar artık ayaklarının yerden kesilmesini istiyor, benim gibi. Birçok kişisel şarkılar benim tarafımdan yazıldı. "Ruffle My Feathers" gibi. Bu kanserle ilgili bir şarkıydı. Kanser benim Showgirl turumu sonlandırmıştı. Buna olan isyanımı bu şarkıda bulabilirsiniz. (X albümü hakkında)

Batı sanat dünyası ve düşüncesi, dönem dönem estetik değiştirmiş. Birbirinden farklı felsefi akımlar ve sosyal gelişmeler, Ortaçağdan bu yana; Rönesans, barok, klasik, romantik, modern, çağdaş müzik olarak müziğe de yansımıştır. Bu değişiklikleri bir zenginlik olarak addedenler olduğu gibi sonu olmayan bir arayış olarak kabul edenler de var. Söz konusu olan klasik Batı müziği için bir tıkanma değil, bugünün aynası olması gereken çağdaş müziğin bir türlü çağı yansıtamamasıdır.

Çok gitarım var. Oturup saymadım. Araştırmacı bir kişi olduğum için, her birini, değişik bulduğum özellikleri yüzünden aldım. Yalnız, hepsinin ortak özelliği "çok güzel" olmaları.

Yıllarca sevgi üzerine şarkılar yazdık. Savaşlara karşı şarkılar söyledim. Ama bugün şarkı ile savaşın, tankın ve tüfeğin önüne geçilemeyeceğine inanıyorum.

Müzik gökle toprak arasında bir ahenktir.

Bir milleti tutsak etmek isterseniz, onun müziğini çürütün.

Ben kendime tarz oluşturmak için özel bir şey yapmadım, bir mücadele vermedim. Ben cazı keşfetmeye çalışmıyorum. Bu Amerika'yı yeniden keşfetmek gibi bir şey olur. Benim çocukluğumdan bugüne kadar dinlediğim müzik tarzı zaten çaldığım müzik tarzıydı ve bu müzikler insanın beynine, hücrelerine gire gire başka bir şey düşünemez oluyor müzikte de. Yani hissettiklerin formunda bir şeyler çalmak istiyorsun.

Her şeye rağmen yeryüzünde şarkılar söyledik...

Bir şey ürettim ben, üç beş kişilik şey değil, sevgi denen şey herhalde.

Müzik bize hiçbir şey vermedi, bir milyon borçtan gayrı. Ama vereceğine de söz vermemişti ki...

Bir kadın, müziğin temelini oluşturan, onca emekle gizlenmiş şeyleri kendi deneyimiyle doğrudan yaşamadıkça, gerçek anlamda müziği anlayamaz.

Hayat sıkıştırınca, müzik kaçıp sığınılacak en güzel liman.

Al Green, sesini duyduğum anda ruhumun hassas bölgelerini teslim ettiğim az sayıda sesten biridir. Al Green şarkı söylemeye başladığında hayatın akışı değişir. İsterseniz o esnada psikopat kedinizi taramak gibi Ninja arbedesini andıran bir işe soyunmuş olun... Önemi kalmaz yaptığınız saçmalığın.

Biz insanlar beğensin, kim dinler, kim dinlemez diye düşünerek müzik yapmıyoruz ki.

Aşık Veysel derseniz, akan sular duruyor arkadaşlar.

Siyasi duruşu olan parçalarımız var. Çok protest bir grup değiliz ama müzik yoluyla fikirlerimizi anlatmaktan yanayız.