#keder

Göklerde, umutsuzluklarla sızlanan soluklar vardır. Gece, loşluğunun içinde kefenler getirerek ta yükseklerden iner.

Karaktere sahip olmak faydalı olmak, faydalı olmak ise bağımsız olmak, faydalı ve bağımsız olmak, kederin ortasında bile mutlu olmaktır.

Keder ve kahkaha ile biraz zaman, Ve sonra gün kapanacak; Gölgeler toplanır. Kimse bilmezse ne olur.

Yalnızca öfkeyle, tiksintiyle dolu değilim, aynı zamanda derin bir kederle yüklüyüm. Ve derin bir utançla.

Eylemde temeli olmayan her öznel haz, öznel bir kederdi.

Çok tuhaftır, fakat insanın üzülme yeteneğinin bir sınırı vardır. Belki de büyük kederler, bir taraftan insanı acıtırken, bir taraftan da duygularını uyuşturuyordu.

Çünkü kırıldım saç uçlarıma kadar.

Evet hatırladım Küçük basit şeyler Yetiyor kederlenmeye Ya mutluluğa

Şimdi üzgünüz arkadaş, yolumuza çıkmayın üzgünüz.

Ne çok acı var.

Adam, acı mümkün olduğu kadar kendi içine aksın diye yüzünü önüne eğmişti.

Omzunda kendi tabutunu taşıyan adamlar birazcık kamburdurlar.

Acılar öylesine üst üste gelmişti ki, neredeyse onlara alışmıştı.

Ne yazık! Bu dünyada tamamen mutlu olunmuyor.

Umutsuz tutsak, sanki git gide Sevinçsiz yaşama alışıyordu. Tutsaklık kederini, isyanını İçinin derinliğinde saklıyordu.

Dinmeyecek sanki keder, böyle giderse.

Diğer insanlar için ne ölüm. Kendimiz için ölmeyi deneyimliyoruz; ama sadece başkalarını kaybetmekle ölüm yaşarız ve deneyim keder ve kayıplardan biridir.