#ilham

O'nu [Süpermen'i] tanımlayacak anahtar sözcük bence "esin" olur. O bir esinlenme modeli. O bir örnek ortaya koyuyor.

Her gün yeni bir ufuk çizin.

Eğer başkasının hikayesini beğenmiyorsan, kendininkini yaz!

Işığım Rap'ti benim, ışığım annemdi, ışığım tekti benim, gerisi nefretti!

Düşündükçe taşındım bambaşka diyarlara, Bir başkadır bambaşka diyarlardan aldığım ilham.

Her Mayıs Balzac'la yeniden doğarım. Dante için Vergilius ne idi bilmiyorum.

İlham beklenmesi gereken bir şey değildir ve en çok da hazır olan akıllara gelir.

Yaşadığım ve gördüğüm her şeyden ilham alabiliyorum. Konusunun hep aşk olması da gerekmiyor.

Kelimenin tam anlamıyla, annemin ben dokuz yaşındayken pişirdiği bir yemek -az etli domuz pirzolası- oldu. Pirzolalar, et ve etin direkt olarak geldiği hayvan arasındaki bağlantıydı. Dehşet içindeydim ve bir daha asla et yemeyeceğimi ilan ettim. Ve asla yemedim. Ardından vegan oldum. New York'un kuzeyindeki bir hayvan sığınağını ziyaret ettim ve süt endüstrisiyle ilgili destek vermeye devam edemeyeceğim ölçüde rahatsız edici olan çok fazla gerçek öğrendim. O günler zarfında tüm süt ürünlerini bıraktım.

Dickens ve Dostoevsky ve Woody Guthrie ‘nin anlattığı öyküler benim söyleyebileceğimden çok daha iyi oldukları için aklıma yerleştirmeye karar verdim.

"Wonderful Life"ı yazdığımda bu beni gerçekten ironikleştirmişti.

Sonra belki yazarım. Ama canım isterse, havamı bulursam. Bugün böyle, keyfimin kahyası izin yapıyor.

Gitarı elime aldığımda çok büyük olasılıkla bu konu beliriyor beynimde. Sanki aşkla bir derdim var gibi. Ya da acaba aşk beni kullanarak kendi derdini mi anlatmaya çalışıyor, anlamıyorum.

Müzik şablon olarak ortaya çıkmaya başladığında zaten bir kelime ya da bir hisle beraber geliyor. Ben de o hissi pek değiştirmeden işlemeye başlıyorum. Bazen aylar sürüyor bazen günler... Yavaş yavaş tamamlanıyor şarkı.

Bir işle ilgili sıkıntın varsa sabahtan akşam uyuyuncaya kadar düşüneceksin. Uyumadan önce de yatağının kenarına bir kâğıt kalem koyacaksın. Sabaha karşı her şey ortaya dökülür. Mesele o an uyanıp, onu yazabilmek. Çünkü tekrar uyursan gidiyor. Rolling Stones bile en güzel şarkıları sabaha doğru yapmış. Mesela ben son olarak Uluslararası Halkla İlişkiler Derneği'nin (IPRA) ülkemizde yapılan 50. yıl kongresini bu şekilde hazırladım. Düşündüm, uyudum ve not altım. Ertesi gün her şey hazırdı. Şirkettekiler inanamadı. Ama sadece düşünmek yetmez, bu konuda okuyacaksınız da.

Fikirler, dolaşan oğullar gibidir. En az beklediğiniz anda ortaya çıkarlar.

Oyun yazma süreciyle ilgili alışkanlıklarım ya da belirgin bir düzenim, kullandığım bir metot, her seferinde çalıştığını düşündüğüm bir yöntemler bütünü falan yok yani. Zaten çok kusursuz bir şuur hali içinde de yazmıyorum. Oyun değil, ne yazarsam yazayım yani. Biraz kalabalık iş, yazı yazmak benim için. Bir odaya zor sığdığı bile oluyor bazen o kalabalığın, bazı şeyleri yazarken.

Küçük bir yerde doğdum. Televizyonda film izlemeyi seviyorum. Sanıyorum bu işe de bana sürekli hikayeler anlatan büyük annem sayesinde başladım. Çocukluğumda hikayelerini dinlemek için hep çok istekliydim. Yapımcı olacağımı ya da filmler çekeceğimi o günlerde bilmiyordum. Yıllar içinde gelişti. Aslında kısa filmlerle başladım işe. Öğrenmenin en iyi yolu da bence bu.

Zihninizi üstün düşüncelerle besleyin, çünkü yüceltilmiş düşüncelere inanmak, kahramanları yaratır.

Aklını büyük düşüncelerle besle.

Aklını büyük düşüncelerle besle.

Ben mum alevinde pervane gibi hep aynı odakta yazdım şiirlerimi. Ev ve her günkü yaşamalar.

Doğa, düşünce için konu üretmeye de son vermez.

Doğa insanın öğretmenidir. Hazinelerini arayışına açar, gözünü açar, zihnini aydınlatır ve arındırır; Varoluşunun tüm görüntü ve seslerinden bir etki soluyor.