#hayvanlar

Doğa, dilsiz hayvanlara bile özgürlük vermişir.

Atlar, koyunlar ve çiftlik hayvanları, çimenlerle beslenir. Ama vahşi ve saldırgan olanlar; aslan, kaplan, kurt ve ayılar yiyeceklerini kanla ıslanmış olarak severler.

Et, yalnızca yabani hayvanların açlığını giderir. Hatta bütün hayvanların da değil.

Balinalara, yunuslara, foklara ve bu dünyadaki diğer tüm canlılara hizmet etmekten onur duydum. Güzellikleri, zekaları, güçleri ve ruhları bana ilham verdi.

İnsan canlıların en şereflisiymiş! Yazık değil mi kurbağaya? Ben şahsen en ufak bir şerefsizliğini görmedim! Kimi arkadan hançerlemiş, kime yalan söylemiş, kimi 'rızkın havadan düşecek' diye avutup açlıktan öldürmüş, kimi kölesi kılıp çalıştırmış, kime iftira atıp süründürmüş? Zindan mı kurmuş, 'sürüm sürüm sürünesin' diye beddua mı etmiş, aklın yolunda gideni, coşkun bakanı ipe mi çekmiş, hakkını arayanı boka mı sokmuş? Toros'un ırmaklarında Soros'un düdüğünü mü öttürmüş? Ne yapmış? Yazık değil mi tilkiye? Kurnaz da yani, din mi icat etmiş? Yalancılığı bülbül mü bulmuş, denize zehirli atığı kumrular mı dökmüş? Ozonu kırlangıçlar mı delmiş, toprağı kirpiler mi hormonlamış?

İnsan canlıların en şereflisiymiş! Yazık değil mi kurbağaya? Ben şahsen en ufak bir şerefsizliğini görmedim!

Üzerinde çalıştığımız her hayvan bizi şaşırttı. Kurtların, köpeklerin ne kadar akıllı olduklarını gördük. Ama sadece onlar değil, “kuş beyinli” diye dalga geçtiğimiz kuşlar da çok akıllı. Sayı sayabiliyor, alet kullanabiliyorlar. Biz entelektüel olarak çok da farklı değiliz. Sadece öyle olduğumuzu düşünüp egomuzu şişiriyoruz.

Efendim ‘köpekler gibi’. Köpekler kendi kendilerine dövüşmezler, köpekleri insanlar dövüştürür, burada sizi kim dövüştürüyor? Çakallar, sırtlanlar, bunların ekolojik dengede bir rolleri vardır, bunların her biri o sistemden beslenirler. Hiçbir hayvan, ne çakal ne sırtlan, ihtiyacından fazlasını yemez bazıları gibi beyler.

Kedi ve insan çiftleştirilebilseydi, bu insanlığa katkı, kedi cinsine ise ihanet olurdu.

Hayvanlar ile etkileşimlerimiz, kendimizi nasıl algıladığımız, hayvan olarak kim olduğumuz hakkında iyi bir fikir veriyor. Hayvanlarla olan etkileşimlerimiz derin ve çok pragmatik yollarla ilerler, bu etkileşimler hem kendimizi hem de ilgili hayvanları etkiler. Diğer hayvanlara zarar verdiğimizde, kendimizi incittiğimizde ve diğer hayvanları koruyarak beslediğimizde kendimizi iyileştiririz.

Paylaşılan bir dil eksikken, duygular belki de en etkili türler arası iletişim aracıdır. Duygularımızı paylaşabiliriz, duyguların dilini anlayabiliriz ve bu yüzden başka birçok varlıkla derin ve kalıcı sosyal bağlar oluştururuz. Duygular, bağlanan tutkaldır.

Duygular, atalarımızın armağanıdır. Onlara sahibiz ve başka hayvanlar da var. Bunu asla unutmamalıyız.

Erkekleri ne kadar çok görürsem, köpeklere o kadar hayran olurum.

Bir köpekten daha iyi bir şey varsa o da 2 köpektir. Köpekler ne zaman isterseniz yanınızdadır ve size sadıktırlar. Onları sevin. İmkanınız varsa bütün hayvanları sevin.

Hayvanla gerçek insan arasındaki kayıp halka muhtemelen biziz.

Ben hayvanları kafeste görmekten hiç hoşlanmam. Kendilerine bakıldığını bilir bu hayvanlar; yüzlerce meraklı gözü hisseder bu hayvanlar; dokunur bu onlara. Ben gözetlendiklerini bilmeyen hayvanlar isterim. Kendi inlerinde gezinen, uykulu yeşil gözlerle uzanıp pençelerini yalayan, düşünen, ürkek hayvanlar.

Ben hayvanları kafeste görmekten hiç hoşlanmam.

Ben gözetlendiklerini bilmeyen hayvanlar isterim.

Hayvanlar kendi doğalarına göre yaşamakta hiç güçlük çekmezler ama insanlar için tam anlamıyla insan olmak güçtür.

Yalnızca havayla beslendiği söylenen bukalemun, tüm hayvanlar içinde en çevik dile sahip olanıdır.

Yırtıcı hayvanlar arasında insan kesinlikle en kötüsüdür.

Eskiden hayvan kurban eden insanlar, onları birer hayvan olarak görmezlerdi. Hatta bizim tiksintiyle karşıladığımız hayvanları biçimsel olarak mahkûm eden ve cezalandıran şu Ortaçağ bile onlara bizden daha yakındır. Ortaçağ’da hayvanları suçlamak onları onurlandırmak anlamına geliyordu. Günümüzdeyse onları adam yerine koymayarak, hiç muamelesi yapıyor ve bu düşünceden yola çıkarak kendileriyle “insanca” ilişkiler kurmaya kalkışıyoruz! Artık onları kurban etmiyor ve cezalandırmadığımız gibi, bununla gurur duyuyoruz. Oysa bunun nedeni onları evcilleştirmiş olmamızdır. Daha da kötüsü onları insana özgü bir adalet anlayışından çok, toplumsal iyilikseverlik ve şefkat hatta cezalandırma ve ölümden çok, kasaplık et olarak yok etmeye ve deney hayvanı olarak öldürmeye lâyık gördüğümüz bir dünyaya ait varlıklar hâline getiriyoruz.

İnsan hakları burcunun etkisiyle hayvanları, doğayı ve bütün türleri genel olarak insanlaştırma, ahlaki bir antropoloji ve evrensel bir ekoloji kurma çabasındayız.

Yakın tarihimiz boyunca insanların ölümüne yol açmış başlıca hastalıklar -çiçek hastalığı, grip, verem, sıtma, veba, kızamık ve kolera-, hayvan hastalıklarının evrimleşmiş halidir.