#hayatta kalma

Ter kanı, kan canı, beyin ise her ikisini birden kurtarır.

Çoğu insan özgürlüğünü karnını doyurmak için satar. Oysa özgürlük, bazı insanlar için ekmekten daha değerlidir. Örneğin Brezilya'da sokakta yaşayan insanların uyuyabilecekleri ve ücretsiz karınlarını doyurabilecekleri enstitüler vardır. Ama sokakta yaşayanların çoğu zorunlu olmadıkça oraya gitmekten kaçınır. Çünkü sokaklarda özgürdürler ve özgürlüklerini ekmekle değiştirmek istemezler. Özgürlük, onu bilmeyenler için çoğu zaman bir şey ifade etmez, ama özgürlüğü bir kez tadanlar ondan asla vazgeçmek istemezler.

Dünya herkesi yaralar ve bir çok insan o yaralardan güç alır. Yaralanmayanlarsa ölür.

Alışkanlık gereklidir; Hayatta kalmak için durmadan savaşılması gereken, alışkanlıklara sahip olma, bir yolu tekdüze haline getirme alışkanlığıdır.

Değişimden korkmayan, entelektüel merakta doyumsuz, büyük şeylerle ilgilenen ve küçük şekillerde mutlu olan kişi hayatta kalabilir.

Kimseye güvenmeyin: Biri size zarar vermek istiyorsa onunla çatışmaya girmekten kaçınmayın.

İnsan sefalete düşmeye görsün, vicdanla namusun sesi, aç mideden gelen feryatlar yanında zayıf kalır.

Ağrı bize hayatta kalmamızı, bazı bilinç ilkelerinin ihlali olan bir şeye koyduğumuzu söyler.

Öldürmenin bazen gerekli olduğunu biliyoruz, sezgilerimiz bize bu yüzden bir insanı öldürmekle bir karıncayı öldürmenin büyüklüğü arasında bir fark olduğunu söylüyor. Çok az insan bir insanın hayatta kalmak adına bir hayvanı öldürme hakkını sorgular. Aslında, insanlar sürekli öldürmek zorunda. Vücutlarımız durmaksızın bakteri ve virüsleri öldürüyor. Yürürken ayaklarımızın altında kalan bitkileri öldürüyoruz. Öldürmek bütün hayat çemberinin ciddi bir parçası. Ama bir virüsü öldürmek bir ineği öldürmekle aynı ahlâki büyüklüğe sahip değil.

Bir muharebeden düzenli bir geri çekilmeyle kurtulmaktan başka yapacak bir şey kalmamıştır.

İnsanlık koşullarında kendinizi en az bir kez bulmak, kör, sağır taşla yüz yüze olmak Sana yardım edecek hiçbir şey yok ama ellerin ve kendi başın.

Sanki doğa insanın ne şekilde evrileceğine dair deneyler yapıyordu da insan benzeri canlılar Afrika'nın farklı bölgelerinde birbirine paralel bir şekilde ortaya çıkıyordu. Bunlardan sadece biri insanı ortaya çıkaracak şekilde hayatta kaldı.

Varolan, türlerin en güçlüsü değildir, en zekisi de değildir. Hayatta kalan, değişime en çok ayak uydurabilendir.

Bir muharebeden düzenli bir geri çekilmeyle kurtulmaktan başka yapacak bir şey kalmamıştır.

Tükenmek kuraldır. Hayatta kalmak istisnadır.

En katı ağaç, aynı zamanda en kolay kırılan ağaçtır. Buna karşın bambu ve söğüt ağaçları, rüzgâra göre eğilerek hayatta kalmayı başarırlar.

Savaş muhabirlerinin takıntıları, uğurları vardır. Sudan’da Zulu kabilesiyle üç ay yaşadım. Bana fil kuyruğundan yapılan bir bilezik hediye etmişlerdi. ‘Bu seni koruyacak,’ dediler. Kolumdan hiç çıkarmadım. Yıllar sonra Güney Afrika’da beyazlarla siyahlar arasında bir çatışmanın ortasında kaldım. Herkes bir yerlere kaçtı. Dondum kaldım. Ayağımın ucuna bomba düştü. Patlamadı. O bombayı hâlâ saklıyorum.

Yüzyılın ilk yarısında bir Yahudi devleti olsaydı Holokost olmazdı. Ve eğer Holokost'tan sonra bir Yahudi devleti kurulmasaydı, Yahudilerin geleceği de olmayacaktı. İsrail Devleti yalnızca bin yıllık Yahudilerin kurtuluş umutları değildir; aynı zamanda Yahudilerin hayatta kalmasını sağlayacak tek araçtır.

Anlarsınız ya, kurtlarla yaşayabilmek için onlar gibi ulumak gerekir.

Balıklar ani saldırılarla ölmezler, kendilerinden daha güçlü düşmandan korunamadıkları için ölürler.

Cehenneme düştüysem zebanilerle iyi geçinmem gerek, diye düşündü.

Doğa dediğimiz şey, bizim hayatta nasıl kaldığımızda pek ilgilenmez.

Bir adamı sabah gördüğümde tesadüf olarak kabul ederim, öğlen aynı adamı bir daha görürsem kuşkulanırım. Akşam karşılaştığımızda tereddütsüz silahımı çekip vururum. Tesadüflere inanmam.

Yaşamak isteyenler bırakın savaşsınlar ve bu mücadele dünyasında savaşmak istemeyenler, yaşamayı hak etmezler.