#hayal kırıklığı

Hep yılın en uzun gününün yolunu gözleyip sonra da kaçırdığınız oluyor mu? Ben hep yılın en uzun gününü bekler, sonra da kaçırırım.

Düzeltmek için kendi gücünüzü tükettiğiniz şeylere yeni gözlerle bakmak, her durumda hüzün verici oluyor.

Beklemenin trajedisi, beklenilen şeyin gelmesidir.

bu adamın şiirlerinde iş yok
önce
aldım birini, sürdüm dazlak kafama.
boşuna, saç maç bitirmedi.
sonra
ovdum biriyle sivilcelerimi.
iki günde orta büyüklükte patates
oldu çıktı hepsi, doktorlar şaştı.
sonra
kırdım ikisini tavaya,
şüphelendim, yemedim kendim,
köpeğim yedi, öldü.
sonra
koruyucu diye kullandım birini.
söküldüm kürtaj parasını.
sonra
birini taktım gözüme,
girmeye kalktım iyi bir kulübe
çelme taktı kapıcı,
kapaklandım yere.
verdim yargımı sonra da
yukarıda

İnsanlar açlıktan susuzluktan değil tutkularının gerektirdiği amaca ulaşamadıklarından intihar ederler.

İnançlı olabilmek cesur olmayı, tehlikeye atılabilmeyi, acı ve düş kırıklığına hazırlıklı olmayı gerektirir. Emniyet ve güvenliği yaşamın birinci koşulu sayanlar inançlı olamazlar.

Propaganda en çok, hayal kırıklığına uğramış kişiler üzerinde başarılı olur.

Önce ekmekler mi bozuldu bilmem ama, sonra balkonların bozulduğu kesin. Gelişen Türkiye'nin insanları balkonu anlamadı. Onu salona, yatak ya da oturma odasına dahil ederken metrekare kazandığına sevindi de, her evden bir düş odası eksildiğini, yeryüzünde Christian Hunziker türünde adamların bir lunapark büyüsü yarattığını fark etmedi, bilmek istemedi.

Beni içine çekip yavaş yavaş boğan şey ne? En güzel şeyler, en sevdiğim şeyler. En çok parıldayan şeyler onlar, özünde sönmüş şeyler. Bataklıkta dans ediyoruz. Bataklıkta olduğumuzu hatırlatanları boğarak.

Çünkü büyüdükçe arzularım küçüldü, şaşkınlıklarım küçüldü, beklentilerim küçüldü. Büyüdükçe öyle küçüldüm ki içimde taşacak bir şey kalmadı. Büyümenin bir bedeli varsa işte bu, yarım metre uzadım, yirmi kilo aldım ve dünyadan vazgeçtim.

Sanki dünyanın tadı tuzu kalmamıştı, bundan böyle düzeleceği de yoktu.

Ümit gidince, yaşamak zevki de gider.

İnsanın bedelini ödemek zorunda olmadığı güçlü bir arzu yoktur. Ama arzunun en yüksek bedeli, gerçekleşmesidir.

...Oysa Allah sevdiğine kavuştursun diyen hiçbir dilenciyi boş geçmemiştim ben.

Bu yüreğe bu kadar acı fazla dersin bazen kendine.. Ama hata bizde. Küçücük bir yürekle kocaman sevmek ne haddimize !

Talih bizi sanki camdanmışız gibi kırıyor, ve bu parçalar bir daha asla yapışmıyor.

Bir cam kavanozda yaşamışlığımla, beynimin içindeki tüm güzel hayallerle, o hayallerin yıkılışındaki şaşkınlığımla. Kendi kendimle çok güzel eğlendim.

Fazla abartmayın. Çünkü yerlere göklere sığdıramadığınız aşk, Bir gün bir hoşçakala sığacak.

İnsan her şeyi olduğu gibi kabullenmeliydi. Hayat insanın beklentilerine uymazdı.

Sahip olamadığım şeyler, Ve sahip olduğum şey ikinci sınıf gibi görünüyor, Yapmak istediğim şeyler yapamıyorum ve yapmam gerekenler nefret ediyorum.

Kendimi Muhammet Ali'den yumruk yemiş gibi hissediyorum.

Kanatları düşüyor gözlerimden meleklerin... Gözyaşı gibi, kayıp gidiyor kemiklerimin ucundan...

Aşk işte tam da bu noktada yani başladığı anda bitiyor.

Kâğıttan gemiler yaptım kalbimden, Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı. Aşk diyorsunuz, limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!