#felsefe

Felsefe, genelleştirilmiş bir matematiktir.

Dr. Ford'un da dediği gibi "bilinç bir piramit değil, bir labirenttir." Evet, bilinç bir labirent ve bizler de o labirentin kıvrımları arasında kendimizi bulmaya çalışan varlıklarız.

Bir ben var ki benim içimde benden öte benden ziyade.

Ölüm, yaşam uykusundan uyanmaktır.

Düşünce özgürdür, ona karşı güç kullanılamaz ve kullanılmamalıdır.

Gerçek aynı zamanda "mümkün" olandır.

Gerçek azınlık içindir.

Eğer akıllı tasarım olsaydı, akıllı tasarımcılar olmayacaktı.

En çok sevilen ya da değerli şey özene bezene tasarlanır ve dikkatle imal edilir. İnsan Tanrı gözünde en değerli varlık olmasına karşın en çok defekti (bozukluğu) olan tür gibi görünüyor. Şimdilik insan soyunda adı konmuş 9000 çeşit kalıtsal hastalığın olduğu bilinmektedir. Bir fabrika düşünün ki 9000 çeşit bozukluğu olan bir ürün imal ediyorsunuz ve buna da akıllı tasarım diyorsunuz. Ya akıllılığı bilmiyorsunuz ya da tasarım ne demektir onu bilmiyorsunuz. Sıkıştığınızda takdiri ilahi diyorsunuz. Bütün bunları görebilmek belirli bir sezinlemeyi, bilgiyi ve en önemlisi yargılamayı gerektirir. İnsan doğası gereği benmerkezli (antroposentrik) olduğu için her şeyi kendi çıkarı açısından değerlendirir. Ben yaşıyorsam ve özellikle de iyi yaşıyorsam bu çok iyi kurulmuş tanrısal bir düzenin sonucunda olmaktadır. Ancak henüz erginliğe ulaşamadan ölen kardeşlerim için böyle bir yargı geçerli değildir. Benim çocuklarımın eli yüzü düzgün ise bu Tanrısal bir tasarımın sonucudur ancak komşunun bütün aileyi sıkıntıya sokan sakat doğmuş çocuğu ‘Tanrı’nın benim halime şükretmem için yapmış olduğu bir düzenlemedir’. Tanrısal tasarımda acaba bencillik ve narsistlik bir ön koşul mudur?

Felsefe kazanılan bilgilerin beyinde bir araya gelmesidir; beyin onları uygular.

Hayal gücümüz yalnızca büyük olanı vuruyor; Fakat doğal felsefenin sevgilisi küçük şeyler üzerinde eşit derecede yansıtmalıdır.

Anarşizm, muazzam olasılıklarıyla cezbedicidir. Umutsuz durumlarda olduğu gibi mekanik bir çözüm sunar.

Özgürlük, yalnızca beklerken mi tatlı ve yaşam acı bir uyanış mı?

Dünyada sonsuz bir mutluluk yoktur; ne ünlü bir soy, ne güzellik, ne güç-kuvvet, ne zenginlik, hiçbir şey bizi felaketten kurtaramaz.

Kendine hakim olan bir birey için ne onur, ne onursuzluk, ne görev, ne hak ne yasa gereklidir.

Düşünceler her zaman gerçeğin içinde şekillenir.

İnsan bir şeylere inanır, çünkü onlara inanmaya şartlandırılmıştır. İnsanın kötü nedenlerle inandığı şeyler için başka kötü nedenler bulmak -işte felsefe budur.

Dünyada hiçbir anlam keşfedemeyenler böyle yaparlar, çünkü genellikle şu ya da bu nedenle dünyanın anlamsız olması işlerine gelir.

Mutluluğun peşinde koşan bir insan mutluluğu bulamaz. Mutluluk, başka şeylerin yan ürünü olarak gelir.

Felsefe bize apaçık görünen şeyler hakkında kuşku duymayı öğretir.

Belki de bu dünya, başka bir gezegenin cehennemidir.

Düşünce bir güçtür. Felsefe ise doğruluk ve sevgi gibi devasa bir etkenle insanlığın iyileşmesini sağlayacak etkiyi bulmada bir güç olsa gerek.

İnanç, Aklın tükendiği yerde başlar.

Nitekim felsefemin bir sonucu olarak Hitler'e kızmadım bile. Onu devirmek için savaşa gitmeye istekliydim, ama ondan nefret etmedim. Yaptığından nefret ettim.