#din

Eğer ben Dünya ve Mars arasında eliptik bir yörüngede güneşin etrafında dönen Çin seramiği bir çaydanlık olduğunu öne sürseydim ve bu çaydanlığın en güçlü teleskoplarımızla bile tespit edilemeyecek kadar küçük olduğunu ekleyecek kadar da dikkatli olsaydım, kimse bu görüşümün tersini kanıtlayamazdı. Ama devam edip de bu savımın yanlışlanamaz nitelikte oluşundan dolayı insan aklının ondan kuşku duymasının kabul edilemez bir küstahlık olacağını söyleseydim, herkes haklı olarak saçmaladığımı düşünürdü. Ancak, eğer böyle bir çaydanlığın varlığı eski kitaplarca onaylansaydı, her Pazar günü kilisede kutsal gerçeklik olarak öğretilseydi ve okullarda çocukların beynine kazınsaydı, onun varlığından kuşku duymak bir gariplik belirtisi olarak görülür ve o kuşkuyu duyan kişiye yakınçağda bir ruh doktoruyla ya da daha önceki çağlarda bir Engizisyon yargıcıyla bir randevu alınırdı.

Din, bence, ilk ve temel olarak korku üzerine kuruludur.

Çoğu insanın Tanrıya inanması küçük yaştan öyle yetiştirildikleri içindir.

Bir kişinin benimsediği din, birkaç istisna haricinde, toplumun kabul ettiği dinle aynıdır ve bu da, kişinin söz konusu dini benimsemesine çevresel etkilerin sebep olduğunu açıkça ortaya koymaktadır.

Bir din, sonsuz ve mutlak bir kesin gerçeği somutlaştırdığı iddiası ile bir bilimsel teoriden farklılık gösterirken bilim ise; daima deneye dayalıdır, şimdiki teorilerin er ya da geç yeniden biçimlendirilmesini zorunlu bulur ve yönteminin mantıksal bir bütün ile son sonuca ulaşmasında yetersiz olduğunun bilincindedir.

Benim dinim şudur: Her görevi yapmak ve bunun için hem burada hem de buradan sonra bir ödül beklememek.

Ben dine hastalık olarak bakıyorum. İnsan ırkı için adı konmamış bir sefaletin kaynağı.

Dinsel ahlakla ilgili sorun, ahlakın kaçınılmaz bir şekilde saf doğasından değil de dinin iyileştirilemeyecek kadar anlaşılmaz oluşundan kaynaklanır.

Yüzlerce uyarlaması olsa da tek bir din vardır.

Geleneksel din dünyasında yalnızca kadınlar aşağı durumdan kurtulamaz.

Nasıl olduğunu anlayamadığınız yerde, din başlar.

Nasıl olduğunu anlayamadığınız yerde, din başlar.

'Nietzsche benim en sevdiğim yazar. Onun çok güzel bir lafı var,der ki 'Ben sürekli övülmek isteyen, tapınılmasını isteyen bir tanrıya inanmam' Burada bitireyim daha ileriye gitmem. Daha önce söylediğim için şimdi de söylüyorum, ben deist değil ateistim. Ben kendimi bildim bileli ateistim.'

Kurban kesmek sadece müslümanlıkta değil pagan dinlerinde de var. Belki de genlerimize işlemiş bu durum.

Değişik dinler, bazı kurallar günümüze uygulandığında çoğu zaman pratik olmayabiliyor.

İbrahim döneminde mi yaşıyoruz Keşke Kurban kesmek yasaklansa...

Ateistim, kendisine tapılmasını isteyen bir tanrıya inanmıyorum!

Bayrak taşır gibi din taşımıyorum, ateistim.

Ateistim ama çoğu insandan dindarım.

Dini konuşmak mahreme tecavüzdür.

Yurttaşları derecelere, sınıflara ayırmaya, kimine iyi Müslüman, kimine "sadece kimlik cüzdanında Müslüman", kimine de ulu orta kafir damgasını vurmakta bir sakınca görmemişlerdir.

Türkiye insanının zaman zaman çalkantılar, gruplaşmalar, yabancılaşmalar, tarikatçılığa itilmeler, dinini kendi öz dilinde, kendi yazısı ile okuyup anlayamamasından doğmaktadır.

Kur’an harflerinin harf olarak, yazı biçimi olarak özel bir kutsallığı da yoktur.

Müftüler sana fetva verse bile sen önce kendinden al fetvanı.