#bilgi

Kendi deneyimine dayalı olmayan her şeyi sadece bir varsayım olarak kabul et.

Gerçek disipline sahip bir adam asla biriktirmez; her an öğrendiği şeyin öldüğünü hisseder ve tekrar bilgisiz olur. Bu bilgisizlik ışık saçar.

Yaşlılar her şeye inanır, orta yaşlılar her şeyden şüphelenir, gençler her şeyi bilir.

Persler, Asurlar, İbraniler “bilgi peşinde” koşmamışlardır, çünkü gerçeğin Tanrı olduğuna inanmışlardır.

İlerlemek varlığı biriktirmektir, gerçeği hazineye dönüştürmektir.

Kitap okumalı, gürül gürül. Okuma yazma gibi var mı?

Öğrenmek benim mutluluğumdur.

Özgürlüğün ne olduğunu anlayabilmek için yüzyıl daha geçecek. Bugün artık onu açık saçık biliyoruz. İnsanın özgür olabilmesi demek, yeteneklerini, eğilimlerini, beğenilerini serbestçe geliştirebilmesi olanaklarına sahip olması demektir. Buysa ancak doğanın ve toplumun nesnel yasalarını insanların kendi yararlarına kullanabildikleri ve gelişmenin bütün ön koşullarını yaratabildikleri bir toplumda gerçekleşebilir. Böylesine bir toplum varlaşmadıkça özgürlük boş bir sözden ibarettir ve sakal bırakma özgürlüğü anlayışından öteye geçemez. Ünlü bir diyalektikçi şöyle der: “Özgürlük, doğa yasalarından bağımsızlık düşü değildir. Tersine, bu yasaları öğrenmek ve onları belli amaçlar için kullanabilmek demektir. Bu dış doğa yasaları için olduğu kadar, insanın beden ve ruh varlığını yöneten yasalar için de böyledir. Demek ki irade özgürlüğü denen şey, nedeni bilerek karara ulaşmak yetisinden başka bir şey değildir. Bir insanın belli bir sorun üstünde karara varma özgürlüğü, bu kararın tutarlılığını belirten zorunluluğa bağlıdır. Kararsızlık, çeşitli ve çelişik bir sürü karar olanağı arasından bilgisizliği seçmek demektir. Sonuç olarak özgürlük, doğadan gelen zorunlulukları tanıyıp bilerek, hem kendi üstümüzde hem de dış doğa üstünde sözünü yürütür olmaktır. Böylece özgürlük, tarihsel gelişimin zorunlu bir ürünüdür.

Adalet, öncelikle sizin bakşınızda, gönlünüzde, aklınızdadır. Eğer bunları iyi kullanırsanız gönlü, aklı, vicdanı, bilgiyle bütünleştirirseniz adaletli şeyler yaparsınız. O yüzden güzelliği anlatan sanatla iç içe olmalıyız.

Bağnazın kafası gözbebeği gibidir; ne kadar aydınlık olursa o kadar küçülür.

“İnsan öğrenmek zorunda olan aptal bir yaratıktır. Bu nedenle kendine bilgi yükler.”

İnsanları anlamak için, tarihini bilmek gerekir.

Kitaptan okusun.

Bilmek, biIineni değişime uğratan bir eyIemdir.

Tazelenmeyen bilgi söner gider.

Dini açıdan daha fazla bilgi sahibi oldukça, daha mütevazı olman gerekir. Bunun yerine sen, yargılayıcı oluyorsun.

Kur’an üzerinde daha ciddi bir şekilde çalışmak, seni alçak gönüllü olmaya iter, kibrini kırar. Her seferinde sana, hiçbir şey bilmediğini hatırlatır.

Kültür sahibi olmak isteyen insanın ulaşacağı ilk hedef tedbirdir.

Boş cepler, asla kimseyi geride tutmadı. Bunu ancak, boş kafalar ve boş kalpler yapabilir.

Kütüphane, kitaplara ibadet edilen bir türbe değildir. Edebi tütsünün yakılması gereken veya kişinin ciltli kitaba olan bağlılığının ritüel olarak ifade edildiği bir tapınak değildir.

Kütüphane, fikirlerin doğduğu, tarihin hayat bulduğu bir doğum odasıdır.

İlmin değeri de diğer mumların kendisinden ışık aldığı enerji kaynağına benzer.

Bu ahlaktır: Bilmeyeceksin.

Bildiğimizi bilmek ve bilmediğimizi bilmek, işte gerçek bilgi budur.