#bencillik

Cinsel sevgi iki kişilik yalnızlıktır.

Bende olan şey herkeste olsun, bende olmayan şey hiç kimsede olmasın.

"İnsanlar,“ Birisine hayatımın yardımcı olması için izin verirseniz bencil oluyorum ”diye düşünür. Aslında, cömert davranıyor. Cömertlik, hayatınızı başkalarıyla paylaşma isteğidir. İnsanların seni sevmelerine izin vermesi için bir hediye.

Erkekler olsun, kadınlar olsun kendi hiçliklerinin bencil korkusu ile çılgındılar.

Evrenin yöneticisinin benim yardımıma koşacağını ve benim için doğanın kanunlarını bükeceğine inanmak, kibirliliğin yüksekliğidir. Bu, herkesin (rakip futbol takımı, şoför, öğrenci, ebeveyn gibi) seçilmediği, Tanrı tarafından beğenilmeyen, ve her şeyden çok özel olduğumu ima eder.

Her canlı yalnız kendini sever.

Medeni, Morphs veya sahte erdem teorileri sağlar. Bu kusursuz babalık, sahte bir erdemdir, zevk bencilliğidir.

Bencillik her zaman zayıf düşürür ve ondan hiçbir iş çıkmaz.

Üç şey düşmanık getirir: Nifak, zulüm ve bencillik.

Bencillik gereksizdir. Savaş eskidi.

Bilinçdışındaki ölüm dürtüsü, aslında kaynağa dönme, ana rahmine dönme arzusuna da karşılık geliyor sanırım. Sevgiye “rağmen” dememek lazım belki de; sevdiği için, fazla sevdiği için, bencilce sevdiği için doğal dürtüleriyle hareket ediyor demek daha doğru olabilir.

En çok sevilen ya da değerli şey özene bezene tasarlanır ve dikkatle imal edilir. İnsan Tanrı gözünde en değerli varlık olmasına karşın en çok defekti (bozukluğu) olan tür gibi görünüyor. Şimdilik insan soyunda adı konmuş 9000 çeşit kalıtsal hastalığın olduğu bilinmektedir. Bir fabrika düşünün ki 9000 çeşit bozukluğu olan bir ürün imal ediyorsunuz ve buna da akıllı tasarım diyorsunuz. Ya akıllılığı bilmiyorsunuz ya da tasarım ne demektir onu bilmiyorsunuz. Sıkıştığınızda takdiri ilahi diyorsunuz. Bütün bunları görebilmek belirli bir sezinlemeyi, bilgiyi ve en önemlisi yargılamayı gerektirir. İnsan doğası gereği benmerkezli (antroposentrik) olduğu için her şeyi kendi çıkarı açısından değerlendirir. Ben yaşıyorsam ve özellikle de iyi yaşıyorsam bu çok iyi kurulmuş tanrısal bir düzenin sonucunda olmaktadır. Ancak henüz erginliğe ulaşamadan ölen kardeşlerim için böyle bir yargı geçerli değildir. Benim çocuklarımın eli yüzü düzgün ise bu Tanrısal bir tasarımın sonucudur ancak komşunun bütün aileyi sıkıntıya sokan sakat doğmuş çocuğu ‘Tanrı’nın benim halime şükretmem için yapmış olduğu bir düzenlemedir’. Tanrısal tasarımda acaba bencillik ve narsistlik bir ön koşul mudur?

Aşk bencillik değil miydi zaten? Dürüst insanların hiçbir şekilde haklarının olmadığı şeyleri istemelerine sebep oluyordu. İnsanı dünyanın geri kalanından soyutluyor,zamanı siliveriyor ve mantığı alaşağı ediyordu.

Hayat, bencil veya düşüncesizce hareketler nedeniyle yok edilemeyeceği gibi, daha yüce bir değer veya amaç için de feda edilemez.

Aşktan daha buyuk bir bencillik yoktur.

Hiç kimse değişime karşı değildir, yeter ki ucu kendisine dokunmasın.

Hayat kimsenin etraında dönmez, herkesle beraber yürür.

Ortak çıkar bireylerin insanlıklarına dayalı değildir; bencilliklerine dayalıdır.

Başkaları için bu kadar çok, kendimiz içinse bu kadar az şey hissetmek ve bencilliğimizi baskılamak insan doğasının kusursuz tarafıdır.