#ateizm

Bir felaketin ardından hayatta kalanlar için, şefkatli bir tanrı tarafından affedildiklerine, aynı tanrının beşiklerde bebekleri boğduğunu bile bile inanmanın ahlaki açıdan ne denli sorgulanabilir olduğunun yalnızca ateistler farkındadır.

Ateist, gerçeklikle azıcık irtibat kurarak komşularının fantezi yaşamlarıyla irtibatı epeyce koparmış olur.

Ateistlerin orgazma ulaşırken adını haykıracakları kimseleri yoktur.

Bugün, insan zekasının evrimi, çoğumuzun, yeni tanrıları icat etmek için çok akıllı olduğu, ancak eskileri bırakma konusunda isteksiz olduğu sahneye ilerletmiştir.

Tanrı'nın varlığını kanıtlayan biri çıkarsa, istifa edeceğim.

Nihayet, kurdukları sistemin yanlışlığını görerek, insanlığa öğretilen bütün dinlere olan inancımı terk etmek zorunda bırakıldım.

Din hiçbir işe yaramaz; gece yarısı karanlık bir mahzende orada olmayan siyah kediyi aramaktır.

Eğer bir Tanrı varsa, neden beni ateist yaptı?

Dini insanlardan farklı olarak, tüm dinlere eşit olarak bakıyorum.

Herkes kendi düşüncesine sahiptir, ama eğer tanrıya inanırsan, yanılıyorsun.

Ateistlerin yaşamak için hiçbir şeyleri olmayan garip bir efsane. Tam tersi. Ölecek bir şeyimiz yok. Yaşamak için her şeyimiz var.

İspat etme yükümlülüğünün bizde olması canımı sıkıyor. Sen bir iddiada bulunuyorsun, neden buna inandığını anlatmak sana düşer, olması gereken budur. Ben süper güçlerin olduğunu iddia edebilirim. Ama insanlara gidip hadi bakalım, uçamadığımı kanıtla diyemem. Derler ki: Ne demek uçamadığımı kanıtla? Asıl sen uçabildiğini kanıtla.

Bir dahaki sefere birileri bana Tanrıya inandıklarını söylediğinde, 'Oh hangisi?' Zeus? Hades? Jüpiter? Mars? Odin? Thor? Krishna? Vishnu? Ra? ... 'Onlar' Sadece Tanrı deyin. Ben sadece tek bir Tanrıya inanırım, “Onlar benim kadar ateist olduklarına işaret edeceğim. 2.870 tanrına inanmıyorum ve 2,869'a inanmıyorlar.

İnsanların ortalıkta haçla, takkeyle, sivri şapkalarla, komik sakallarla dolaşıp 'ateizmini kendine saklamalısın' demesine bayılıyorum. Sen saklıyormusun ki ben de saklıyayım.

Ben bir ateistim. Yaklaşık 2700 kadar tanrıya inanmıyorum. Hristiyanlar ise 2699 tanrıya inanmıyor. Onlar da neredeyse benim kadar ateisttirler.

Neden 'Tanrı yok' demek inananlara saygısızlık oluyorken Tanrı var demek Ateistlere saygısızlık sayılmıyor.

Tanrı bana özgür irade vermiş. O zaman bunu kullandığım için beni neden cehenneme yolluyor?

Çocuklar gelenek, otorite, vahiy veya inanca karşı inançların kanıtlarla desteklenmesi gerektiğini anlarlarsa, ateist olduklarını kendileri için otomatik olarak anlayacaklardır.

Eminim Obama bir ateisttir; Kennedy'nin ateist olduğundan eminim ama Papa Frank'in olduğundan şüpheliyim.

Benim ya da diğer ateistlerin din karşısında ara sıra takındığımız bu düşmanca tavır sadece kelimelerle sınırlıdır. Ben ilahiyat kaynaklı bir tartışma yüzünden hiçbir yere bomba atmayacağım, kimsenin kafasını kesmeyeceğim, kimseye taş fırlatmayacağım, kimseyi çarmıha gerip yakmayacağım, kimseye işkence etmeyeceğim veya gökdelenlere uçakla çarpmayacağım.

Kuzey İrlanda halkına ateist olduğumu söylediğimde, seyircilerden biri ayağa kalktı ve 'Evet, ama inanmadığınız Katoliklerin Tanrısı mı yoksa Protestanların Tanrısı mı?'

Batıl inançlı adam, ateistin bilmediği gibi tanrılara inanmamasını ister, ancak onlara inanmamaktan korkar.

Dini yalanlardan nefret ederim. Hepsi koca bir yalan. Çok büyük bir nefretim var. Bu nevrotik bir şey değil, dinin sefil kaydı. Bundan bahsetmek bile istemiyorum.

Korku, yalnızlık ve endişeyle dolu ve beni kurtarmak için dine asla ihtiyacım olmadı.