Nef'i

Ne tende cân ile sensiz ümîd-i sıhhat olur/ Ne cân bedende gam-i firkatinde râhat olur

Tahir efendi bize kelb demiş/ İltifatı bu sözde zahirdir./ Malikidir mezhebim zira,/ İtikadımca kelb tahirdir.

Levh-i mahfûz-ı suhandir dil-i pâk-i Nef'î/ Tâb'-ı yârân gibi dükkânçe-i sahhâf değil.

Girdi miftâh-ı der-i genc-i ma'ânî elime/ Âleme bezl-i güher eylesem itlâf değil.

Yine endîşe bilir kadr-i dürr-i güftârım/ Rüzigâr ise denî dehr ise sarrâf değil.

Ehl-i dildir diyemem sînesi sâf olmayana/ Ehl-i dil birbirini bilmemek insâf değil.

Tûtî-i mu'cize-gûyem ne desem lâf değil/ Çerh ile söyleşemem âyînesi sâf değil.

Öleyim dirileyim dünyâda Circis gibi/ Günde bir kez kılayım cânım o hünkâra fedâ

Öldürür gamzesi nâz ile seni ey Nef'î/ Sakın aldanma anın ruhsat-ı nezzâresine

Ölmek âsân âşıka bir dem firâk-ı yâr güc/ Böyle müşkil derd esîri hasteye tîmâr güc

Bir şûh-ı şîvekâra esîr etti kim beni/ Ne öldürür cefâsı ne gamdan amân verir

Çeşmi merdümlük ederken öldürür âşıkların/ Gamzesi bilmez günâh-ı katl-i merdüm n'eydügin

Cibrîl değil Hızr u Mesîha da olursa/ Öldürmemeğe çâre mi var ol nigeh-i mest

Benem aşık ki rüsvalıkta tutdı şöhretim şehri/ yazanlar kıssa-ı mecnun'u hep yabane yazmışlar.

Germ olmasın inende felek âfitâb ile/ Gâlibdir ana mihr-i ruhun âb u tâb ile