Leonid Andreyev

Bende üniversiteye gitmiştim, bütün profesörlerin aklı, adaleti, hakikati, iyiliği, güzelliği, vb vazettiklerini biliyorum. Hepsi! Bir tanesi bile kötülüğü ve alçaklığı öğretmez. Peki neden bütün öğrencileriniz böylesine sahtekar ve dolandırıcı? Onlara öğretmiyor musunuz, yoksa defterlerine mi geçirmiyorlar söylediklerinizi?

Savaşa alışamıyorum; beynim temelinde anlamsız olan bir şeyi anlamayı ve açıklamayı reddediyor. Milyonlarca insan bir yerde toplanıyor ve hareketlerine düzen ve düzen vererek birbirini öldürüyor ve bu herkesi eşit derecede incitiyor ve hepsi mutsuz - delilik değilse nedir?

Lanet olsun! Beş bin yıl boyunca kaç kişi işkence gördü, kaçtı, açlık çekti, çocuklarını kaybetti, öldü, idam edildi, savaşta öldü, ateşlerde yakıldı; hepsi için acı çekecek olsak. Ne farkı var? Hiçbir farkı yok!

Dünyada her şeye gücü yeten kim? Dünyada en korkak kim? Makine. En adil, en zengin ve her şeyi bilen kimdir? Makine. toprak nedir? Makine. gökyüzü nedir? Makine. insan nedir? Makine. Makine.

Gazeteler cinayetlerle dolu tuhaf cinayetler. Ne kadar erkek varsa o kadar beyin olduğu tamamen saçmalık; insanlığın tek bir zekası var ve bu kafa karışmaya başlıyor.

Neden bugün bir ceset haline gelmiş birine acımam gerekiyor da, üç yüz yıl önce bir ceset haline gelmiş biri için ağlamama gerek yok? Ne farkı var bunların?

Hizmet etmekten onur duyduğum edebiyat benim için değerlidir, çünkü önüne koyduğu en asil görev sınırları ve mesafeleri ortadan kaldırmaktır.

Yok etmeye değmeyen tek şey bilimdir. Bu işe yaramaz olurdu. Bilim değişmez ve onu bugün yok etseydiniz, eskisi gibi yeniden yükselirdi.

İnsanlar her zaman katildir ve sakinlikleri ve cömertlikleri, tehlikeden uzak olduğunu bilen, iyi beslenmiş bir hayvanın sakinliğidir.

Hıristiyanları sevmiyorum. Hayat ağacını sallarlar, meyve vermesini yasaklarlar ve güzel kokulu çiçeklerini rüzgâra saçarlar.

Yokluk gecesinde, görünmeyen bir elin yaktığı küçük bir mum da çıkar. Alevini iyi işaretleyin: çünkü o, o İnsanın hayatıdır.

Bir insanın başına doğmaktan daha kötü ne olabilir? Boğulan bir insana ıslanmaktan korkmuyor mu diye sormak gibi.

İnsan ölür. Karanlıktan gelen, karanlığa geri döner ve hiçbir iz bırakmadan zamanın sınırsız boşluğuna yeniden emilir.

Müthiş yalnızım. Öyle yakın dost filan istemiyorum, istediğim kendimi anlatmak, ama anlatacağım kimse yok.

Evet, kitap okurum ama tek bir amaç için: insandan nasıl nefret edileceğini öğrenmek ve onu hor görmek.

Yalnızlığım çok büyük. Arkadaşa ihtiyacım yok ama kendimden bahsetmeliyim ve konuşacak kimsem yok.

Aklını yitirmek bana onurlu görünüyor, görevi başında bir nöbetçinin ölümü gibi.

Ah işte, dünyanın yolu bu doğumlar ve ölümler, doğumlar ve ölümler.

Sadece körlerin ayak sesleri kısadır, fakat düşünceleri uzundur.

İdealleri olmayan bir halk ölü bir bedendir, biliyor musunuz?

Bir insanın boynunda ip varken, ona sağlığını sormayın!

Hepsi yok olur, hepsi çürür, hepsi yeniden doğar.

Bir kadın ağladığında, bu bir erkeğin utancıdır.

Ölüm mesafeyi arttırır ve hafızayı köreltir.