Jorge Luis Borges

Bazıları, yazdıklarıyla övünebilir, bense okuduklarımla gurur duyuyorum.

Tek bir insanın yaptığı, sanki bütün insanlar tarafından yapılmış gibidir.

En parlak başarılar sözcüklerle perçinlenmezse ışıltılarını kaybederler.

Ne zaman aynadaki yüze baksam, bilmiyorum hangi yüz bana bakıyor.

Evrensel tarih belki de birkaç metaforun değişik vurgularının tarihidir.

Sessiz sözcükler söyleyerek dua eden biri değil de, düşünen biri gibi.

Cennetin bir çeşit kütüphane olacağını her zaman hayal etmişimdir.

Ne arar insan tavanarasında dağınıklığı artırıcak bir şeyden başka?

Önemli değil mutluluğum ya da mutsuzluğum benim. Ben ozanım...

Yeryüzündeki bütün aynaları gördüm; hiçbiri, beni yansıtmıyordu.

Bir din için ölmek, onun için yaşamaktan kesinlikle daha kolaydır.

Zamana direnebilenler yalnızca zaman içinde yer almayanlardır.

Aşık olmak, hata yapabilen bir tanrı'sı olan bir din yaratmaktır.

Doğaüstü olan bir şey iki kez yinelenirse korkunçluğunu yitirir.

Hayatının sahibi olan insan, ölümüne de sahip çıkmalıdır.

Kör ve yalnız bir adam yazmaktan başka ne yapabilir ki?

Gerçekler hayal değildir, ama hayaller gerçek olabilir.

Devlet nesnel, her türlü kişisellikten uzak bir kavram.

Ve zaman büküyor ikimizi de, Biz farkında olmadan...

İnsan, ölülerle konuşurken, ölü olduğunu unutuyor.

Yaşam öylesine zavallı ki ölümsüz olmaya değmez.

Önemli olan okumak değil, yeniden okumaktır.

Cennet bana hep bir kütüphane gibi gelmiştir.

Üstümüzde bir yerde büyümekte gaddar tarih.