Henry Spira

Çok moral bozucuydu çünkü yapılması gereken çok şey vardı. Olan şeylerden biri, sendika durumunda iyi bir taban aktivistiniz varsa, onlara personelin bir parçası olma teklifinde bulunacaklardı - bu noktada kişi kampanyaya tamamen kapılmıştı. onlar bir katalizördü ve temelde hiçbir yere gitmeyen bir aygıtın parçası oldular.

Ancak bu, laboratuvar hayvanlarına yardımcı olmadı, çünkü dirikesim karşıtı gruplar bağırırken, Amerika Birleşik Devletleri laboratuvarlarında kullanılan hayvan sayısı birkaç binden 70 milyonun üzerine çıktı.

Tuhaf olan, Daimi Devrim kitap raflarında olmasına rağmen, gerçek dünyada işlerin nasıl olduğunu açıklamak yerine, her şeyi geriye dönüp Troçki'den ya da Lenin'den bir alıntı bularak açıklayacaklardı.

İnsanlara ülser vermenin, insanları üzmenin, hayal kırıklığına uğratmanın ve onlara önümüzdeki ay yapacağımız şeyin sizi hayal kırıklığına uğratacağını söylemenin ne anlamı var, bu hoş değil mi?

Bir yayın çıkarmak, insanlara vahşeti anlatmak ve gelecek ay size daha fazla vahşet hakkında bilgi verebilmemiz için para göndermelerini istemek bana mantıklı gelmedi.

Evcil hayvanlara sığırlara verdiğimiz tepkiye sahip değiliz. Köpek yiyemeyiz ama domuz yiyebiliriz. Ama domuzlar da köpekler kadar zekidir, hatta daha fazla.

Bence insan geriye bakıp burayı başkaları için daha iyi bir yer haline getirmek için elinden gelenin en iyisini yaptığını söylemeyi seviyor. bu açıdan bakabilir.

Bu arada, vahşet artmaya devam ediyor, bu antiviviseksiyon gruplarının hazineleri artmaya devam ediyor ve tek bir hayvana yardım etmiyor.

Ancak cüret, sosyal tutumların, güç ilişkilerinin ve bilimsel olasılıkların farkındalığıyla ayrıntılara gösterilen dikkatle kaynaşmalıdır.

Bunun fakirleri, çöl insanlarını becerdiğini biliyoruz. dünya, kıyı halkları. Klimayı açmak, biftek yemek, uçakta. Kesinlikle yıkıcı.

Sanırım temel olarak insan hayatının sadece ürün tüketmekten ve çöp üretmekten ibaret olmadığını hissetmek istiyor.

Ayrıca iklim değişikliğine karşı evrimleşmiş bir tepkimiz yok. Felaket sonuçları olduğunu bildiğimiz şeyler yapıyoruz.

Acıları en yoğun, yaygın, genişleyen, sistematik ve sosyal olarak en çok onaylananlar insan olmayan hayvanlardır.

Güçsüzler ve savunmasızlar, kurbanlar, tahakküm edilen, ezilen ve sömürülen herkesle özdeşleşiriz.

Neden bazı hayvanları kucakladığımızı ve diğerlerine çatal koyduğumuzu merak etmeye başladım.

İnsanların hayvan yemeyi yamyamlık olarak göreceği günlerin gelmesi -işte budur benim hayalim.

Onları görmeyiz. Domuzlar Bizden uzakta kafeslerde, karanlıkta. Bu da bunun bir parçası olabilir.

Acıyı ve ıstırabı azaltmak için elinden geleni yapmaktan daha büyük bir motivasyon olabilir mi?

Gerçek hayat bağlantıları kurmak yerine temelde sadece kendi evrenlerinde yaşıyorlardı.

Benim hayalim, insanların bir hayvanı yemeyi yamyamlık olarak görmeye başlaması.

Bu, insan özgürlüğü için mücadeledir. Ve temel ders, uysalların başaramayacağıdır.

Ulaşılabilir hedefler belirleyin. Her seferinde bir adım anlamlı değişiklik getirin.

Yanlış olan bir şey görürseniz, bu konuda bir şeyler yapmalısınız.

Kurbanlar kendi çıkarlarını savunmak için örgütlenemezler.