Dan Barker

Missouri Synod Lutheran kilisesinde büyüdüm. Hıristiyanlığın gerçek din olduğu konusunda hiç şüphem yoktu. Yaşım ilerledikçe (lise, kolej), daha çok Fundamentalizm'e yönelmeye başladım. Üniversiteden mezun olduktan sonra ilk bilgisayarımı aldım ve Prodigy'ye abone oldum. Ben her zaman LDS ve diğer 'kültür' kurullarında, cehenneme giden yolda olduklarına ikna oldum ve onları kurtarmak için onlara gerçeği getirmek benim işimdi. Sonunda "İnanç İnancını Kaybettim" yazan bir ateistle karşılaştım. Bunu, ateistleri daha iyi anlayarak onları Hıristiyanlığa daha başarılı bir şekilde dönüştürebileceğim niyeti ile yaptım. Bir haftasonu kitabı okudum ve okuduğum şeye şok oldum. Bu şeyleri daha önce hiç duymamıştım. Hemen Hıristiyanlığa olan inancımı kaybettim.

İnsanlar sanki hem ateist hem de agnostik olduğumu, sanki bu bir şekilde kesinlikimi zayıflatıyormuş gibi duyduğumu duymak için şaşırdılar. Genelde 'Eh, sen bir Cumhuriyetçi ya da bir Amerikalı mısın?' Gibi bir soruya cevap veriyorum. İki kelime farklı kavramlara hizmet eder ve birbirini dışlayan değildir. Agnostisizm bilgiyi ele alır; ateizm inançları ele alır. Agnostik, 'Tanrı'nın var olduğu bilgisine sahip değilim' diyor. Ateist, “Tanrı'nın var olduğuna dair bir inancım yok” diyor. Her iki şeyi de aynı anda söyleyebilirsin. Bazı agnostikler ateisttir ve bazıları teistiktir.

Sevginin ne olduğunu anlıyorum ve bu bir daha asla Hıristiyan olamama nedenlerinden biri. Aşk kendini inkar değildir. Aşk kan ve ıstırap değildir. Aşk oğlunu kendi özelliğinizi yatıştırmak için öldürmüyor. Sevgi nefret ya da gazabı değildir, milyarlarca insanı eziyete boyun eğdirir, çünkü egonuzu kızdırırlar ya da kurallarına uymazlar. Sevgi itaat, uygunluk veya teslimiyet değildir. Otorite, ceza veya ödüle bağlı sahte bir aşktır. Gerçek aşk, sağlıklı, korkusuz bir insan tarafından özgürce verilen saygı ve hayranlık, merhamet ve nezakettir.

Dindarlara, ateistlerin hiçbir zaman olumlu bir şey söylemediklerini hisseden bir şeyim var: Sizler akıllı bir insansınız. Hayatınız kendi iyiliği için değerlidir. Evrende ikinci sınıf değilsiniz, başka bir akıldan anlam ve amaç türetiyorsunuz. Siz doğuştan kötülük değilsiniz - sizler doğuştan insansınız, bu ahlak, barış ve neşe dünyası haline gelmeye yardımcı olmak için pozitif rasyonel potansiyele sahip olursunuz. Kendine güven.

Ateistlerin hiçbir zaman olumlu bir şey söylemediğini düşünen dindarlara bir şeyim var: Sizler akıllı bir insansınız. Hayatınız kendi iyiliği için değerlidir. Evrende ikinci sınıf değilsiniz, başka bir anlam ve anlam çıkar. Zihinsel olarak kötülük değilsiniz - sizler doğuştan insansınız, bunu ahlak, barış ve sevinç dünyasına dönüştürmek için pozitif rasyonel potansiyele sahip olursunuz. Kendinize güvenin.

Ateizm sadece başka bir din değil mi?” Hayır değil. Ateizmin inançları, törenleri, kutsal kitabı, mutlak ahlaki kodu, kökeni efsaneleri, kutsal mekanları veya türbeleri yoktur. Günah, ilahi yargı, yasak sözler, ibadet, ibadet, kehanet, grup ayrıcalıkları ya da 'kutsal' önderler yoktur. Ateistler, aşkın bir dünyaya veya doğaüstü bir yaşam süresine inanmazlar. En önemlisi, ateizmde ortodoksluk yoktur.

Evrensel ahlaki dürtü yoktur” ve tüm etik sistemler aynı fikirde değildir. Çok eşlilik, insan kurbanı, intihar, yamyamlık (Eucharist), karısı döverek, kendini yaralama, ayak bağlama, önleyici savaş, mahkumların işkence, sünnet, kadın cinsel organı yok etme, ırkçılık, cinsiyetçilik, cezalandırıcı amputasyon, hadım etme ve ensest mükemmel “ahlaki” belirli kültürlerde. Tanrı kafam karıştı mı?

Hangi ülkede yaşıyorsanız, gerçek zararı yerine“ ihtişam ”temelli yasalar tehlikelidir. Ulusun ihtişamı, ya da monarşinin görkemini, ya da üstün ırkın ihtişamı ya da kilisenin görkemi, korkunç savaşların ve yasal olarak onaylanmış ayrımcılığın sebebidir. Sadece bu yücelikleri temel alan yasalar ahlaki olarak reddedilmelidir. Gereksiz yere zarara sebep olurlar.

Biz ateistleri adalet istiyoruz. Neden biz yapmadığımızı düşünürdün? Amaca uygun olarak, adalet anlamlı olmak için nihai olmak zorunda değildir. Dünyamızda adalet istiyoruz, doğaüstü bir doğa aleminde değil. Nihai kozmik adalet olmadığı için, belirsiz bir geleceğe bırakmamak için daha çok sebebimiz var. Şimdi daha iyi yapmalıydık. Biz.

Eski Ahit'in Tanrısı tartışmasız tüm kurgunun en tatsız karakteridir: kıskanç ve onunla gurur duymak; küçük, adaletsiz, affetmez kontrol-ucube; kindar, kana susamış bir etnik temizleyici; Misoginistik, homofobik, ırkçı, infantisidal, soykırım, filicidal, haşere, megalomanyak, sadomazoşist, kaprisli olarak kötü niyetli kabadayı.

Evrenin yöneticisinin benim yardımıma koşacağını ve benim için doğanın kanunlarını bükeceğine inanmak, kibirliliğin yüksekliğidir. Bu, herkesin (rakip futbol takımı, şoför, öğrenci, ebeveyn gibi) seçilmediği, Tanrı tarafından beğenilmeyen, ve her şeyden çok özel olduğumu ima eder.

Hakikat inanmaz. Bilim adamları her pazar günü ellerine katılmazlar, şarkı söylerler, evet, yerçekimi gerçek! İnancım olacak! Güçlü olacağım! Kalbime inanıyorum, yukarı, yukarı, aşağıya inmeli, Aşağı. Amen! Yaptılarsa, bunun hakkında oldukça güvensiz olduklarını düşünebiliriz.

Doğruluğunu satarak ve anlamını ve amacını bir başkasının haksız zaferiyle çarçur ederek mutluluğunuzdan birini vurmayın. Kendi hayatını yaşa. Makul ve nazik iseniz, anlamın yükseklerden size verilmediğini keşfedeceksiniz; doğal olarak kendi yaşam odaklı amacınızdan doğar.

Her halükarda, İsa'nın zamansal ıstırapları tüm insan ırkının acıları ile nasıl kıyaslanabilir? İsa doğum acısını yaşar mıydı? İşgücüne giden milyarlarca kadın, daha fazla hayat veriyor, değerin çarmıhta bir kaç saat kendi kendine emdiği kanamadan çok daha fazla besleniyor.

İçinde, konuşan hayvanların, büyücülerin, cadıların, yılanlara dönüşen sopaların, gökten düşen yiyeceklerin, suyun üstünde yürüyen insanların ve her türlü sihirli, tuhaf ve ilkel öykülerin yer aldığı bir kitaba inanıyorsunuz, sonra da bana, akıl sağlığın bozuk mu diyorsunuz?

Künt realiteden mutsuz olan Craig gibi inananlara göre, yaşamın ondan daha fazlası olması gerekir, aksi halde saçmadır ve hayatın saçma olmasına izin veremeyeceğimiz için, hayat bundan daha fazla olmalıdır! Bir ateist olarak, bunun saçma olduğunu düşünüyorum.

Ama amaç kişiseldir. Doğru ya da yanlış olamaz. Doğru ya da yanlış olamaz. Seninle ilgili olamaz. Kendi hayatını yaşamaya karar verirsin. Birisi size nasıl yaşayacağınızı söylerse, özgür değilsiniz. Kendi amacınızı seçmezseniz, siz bir köle olursunuz.

Gerçek, inanç gerektirmez. Bilim adamları her pazar el ele tutuşup "Evet, yerçekimi gerçek! İnanacağım! Güçlü olacağım! Yukarı çıkan her şeyin aşağıya da ineceğine tüm kalbimle inanıyorum. Amin!" diye şarkı söylemezler.

Dünya görüşlerini değiştirmek kolay değil. İnancın kendi ivme var ve inanç rahattır. Gerçeği yeniden yapılandırmak, travmatik ve korkutucu. Bu yüzden pek çok zeki insan inanmaya devam ediyor: inançsız bir bilinmez.

Bildiğim, neredeyse tüm mutlu ve zihinsel olarak sağlıklı olan ateistler, daha doğrusu anti-nihilist olarak adlandırılabilir. Bizler, esas olarak hayatlarımızı seven ve anlam ve amaç dolu olmalarını sağlayan iyimseriz.

İsa'nın kısa hayatı, Hıristiyanlığı eleştirmek için zulüm gören ya da“ cadıların ”acı çeken, İncil inananlar tarafından yakılan, boğulan ve asılan acımasız hikmetlerin acısı ile karşılaştıramaz .

Günahın kavramı Kutsal Kitaptan gelir. Hıristiyanlık kendi yarattığı problemi çözmeyi teklif ediyor! Sana bir bandaj satmak için seni bıçakla kesen birine müteşekkir olur musun?

Ateizm” in olumsuz bir kelime olduğu doğrudur, fakat “kurgusal değildir”. Çift negatiftirler. Her iki kelime de, aldığın şeyin gerçek olduğunu, taklit etmediğini söyler. Bunlarda.

Eleştirel düşünmemekle," başarılı "duaların, Tanrı'nın dualara cevap verirken başarısız olduğunu ve hataların bende yanlış bir şey olduğuna dair kanıt olduğunu varsaydım.