Cesare Pavese

Asıl başarısız insan, büyük işleri gerçekleştiremeyen değil, - bunu kim başarmıştır ki - bir yuva kurmak, bir dostluğu, bir kadınla mutlu bir ilişkiyi sürdürmek, ekmek parasını kazanmak gibi küçük şeylerde başarısızlık gösteren insandır. Başarısızlığın en acısı budur.

Her mutsuzluk bir yanlışın sonucudur, talihsizlik değildir. Herhangi bir yanlış da, bizim sorumluluğumuza girdiğine göre, karşılaşacağımız mutsuzluklar için kendimizden başkasını suçlamamalıyız. Böylece avutabilirsin kendini.

Elbette acı çekerek insan çok şey öğrenir. Ne yazık ki, acı çekmek öğrendiklerimizden yararlanacak güç bırakmaz bizde. Bir şeyi sadece bilmek, hiçten de az bir şeydir.

Ancak bir özveriyi gerektiren sevgiye inan; bunun dışında her şey, çoğu zaman, boş sözlerden başka bir şey değildir.

İnsan kendini bir kadına duyduğu aşk yüzünden öldürmez.Aşk bizi tüm çıplaklığımız, sefilliğimiz, düşkunlüğümüz ve hiçliğimizle açığa vurduğu için öldürür.

Gerçeklik insanın şu ya da bu şekilde içinde bir bitki gibi yaşayacağı bir zindandır.

Sıkılgan katillerdir intihar edenler. Sadizm yerine mazohizm.

Kadınlar kendilerini guçsüz olana bir idol, güçlü olana bir eşya gibi sunarlar.

Hiçbir kadın bir adamla parası için evlenmez. Kadınlar bir milyonerle evlenmeden önce ona aşık olacak kadar akıllıdır.

Gerçeğin mutlak mantığına inanan düşünürler bu konuyu bir kadınla ciddi olarak tartışmamışlardır.

Bir insan acı çekiyorsa, başkaları bir sarhoşmuş gibi davranırlar ona: "Hadi, kalk bakalım; yeter bu kadar; hadi işine; öyle değil; ha şöyle..."

Ağlamak anlamsız. İnsan doğar ve yalnız ölür.

Sana yapılan bir yanlışın intikamını almak, sana yapılan adaletsizliği gönül rahatlığıyla dile getirme özgürlüğünü ortadan kaldırmaktır.

Sevgi bilmeyi arzulamaktır.

Yaşama sanatı, sevdiklerimize onlarla birlikte olmaktan ne büyük bir zevk duyduğumuzu göstermemekten başka bir şey değildir. Bunu başaramadık mı, bırakıp giderler bizi.

Yaşanacak bir yaşam vardır. Binilecek bisikletler var, yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır.

İnsanın çocukluğu, derdini söylemekle ona çare bulmanın aynı şey olmadığını anlayınca biter.

Yazmak güzel şey; hem kendine, hem bir kalabalığa konuşmak gibi iki zevki birleştiriyor.

Dünya nasıl olması gerekiyorsa öyledir. Kendini kurtaramayanı hiç kimse kurtaramaz.

Kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum.

Yalnız bir insanla arkadaşlık et, herkesten çok konuştuğunu göreceksin.

Kendimi aradım. Bunun dışında bir şey aramaz insan.

Ben, yalnız kalmayı öğrendiğim zaman olgunlaştım.

Hayat, yaşantı aramak değil, kendimizi aramaktır.